O pleno do Congreso aprobou tramitar a proposición de lei de Ciudadanos para garantir o dereito a unha morte digna e fixar os deberes que deben asumir os profesionais sanitarios que atenden aos pacientes que están ante o proceso final da súa vida. A iniciativa contou con apoio do PP, PSOE, Unidos Podemos, Unión do Pobo Navarro (UPN) e Compromís; a abstención de Esquerra Republicana de Catalunya (ERC); e o voto en contra do PNV e do Partido Demócrata Europeo Catalán (PDeCAT).
Esta iniciativa forma parte dun dos compromisos que a formación que lidera Albert Rivera adquiriu co PP no acordo de investidura. Ademais, a aprobación da súa tramitación prodúcese unha semana despois de que ambos os grupos parlamentarios e o PSOE impedisen a tramitación dunha lei de eutanasia promovida polo Grupo Parlamentario de Unidos Podemos.
A normativa establece como dereitos das persoas que están preto da morte recibir coidados paliativos integrais e de tratamento da dor
Neste sentido, a deputada de Unidos Podemos, Eva García Sempere, criticou que non apoien a súa iniciativa e presenten unha na que non aparece a palabra "eutanasia", polo que avanzou que o seu grupo parlamentario vai intentar incorporar este aspecto durante a tramitación da normativa. "Non aparece a palabra eutanasia e referirse a esta proposición como unha lei que garante unha morte digna non é correcto, xa que en España seguirase morrendo mal se non existe unha lei de eutanasia", alertou a deputada.
Así mesmo, e en concordancia co argumentado na tribuna polos deputados de UPN, ERC, PDeCAT e o PSOE, García Sempere lamentou que a proposición de lei de Ciudadanos sexa un 'Frankenstein' de diferentes leis autonómicas e, ademais, intente usurpar competencias autonómicas. "É máis propio dun postureo parlamentario que dunha xenuína acción política, porque simula cambialo todo para deixalo todo igual", lamentou.
Precisamente, o deputado do PSOE, Jesús María Fernández, denunciou que Ciudadanos "plaxie" proxectos normativos similares promovidos polos socialistas en diversas comunidades autónomas. E é que, actualmente, Andalucía, Navarra, Aragón, Baleares, Canarias, Galicia, País Vasco e Madrid contan xa con normativas que regulan a morte digna e os coidados paliativos ao final da vida.
O texto subliña a importancia de que se limite o esforzo terapéutico á situación do paciente
"Refixeron os proxectos normativos socialistas facendo un exercicio de oportunismo e a iso chámaselle plaxio", espetoulle o socialista ao deputado de Ciudadanos que defendeu a proposición de lei, Francisco Igea.
Concretamente, a normativa avoga por garantir do "pleno respecto" do dereito á dignidade da persoa no proceso final da súa vida; promover a liberdade, autonomía e vontade de acordo cos seus desexos, preferencias, crenzas ou valores; e asegurar que o rexeitamento dun tratamento por vontade da persoa, ou interrupción do mesmo, non supoña un menoscabo dunha atención sanitaria integral.
Así mesmo, pretende garantir o dereito de todos os cidadáns a recibir coidados paliativos integrais e un adecuado tratamento dos síntomas físicos e problemas emocionais que poidan xurdir ao final da vida; evitar a discriminación no acceso aos servizos sanitarios nestes momentos; e asegurar unha atención personalizada a través da coordinación e cooperación entre os sistemas de saúde e de servizos sociais, velando pola continuidade dos coidados.
Destácase a necesidade de diferenciar o que é un "razoable esforzo terapéutico" do "encarnizamiento terapéutico"
Do mesmo xeito, destácase a necesidade de diferenciar o que é un "razoable esforzo terapéutico" para alargar a vida dos pacientes en condicións dignas, do "encarnizamiento terapéutico" que conduce á prolongación dun sufrimento "innecesario". Ademais, o texto sinala que, nestes procesos, a prolongación da vida "non debe considerarse un ben superior" ao dereito dos pacientes a pasar os seus últimos días conforme ás súas crenzas e conviccións persoais.
Desta forma, a normativa establece como dereitos das persoas que están preto da morte recibir coidados paliativos integrais e de tratamento da dor, prevendo o dereito á sedación paliativa, "incluso cando iso puidese implicar un acortamiento da vida"; dereito a recibir tales coidados no seu domicilio ou noutro lugar que designen; que, no caso en que a asistencia sexa en réxime de internamento hospitalario, poidan estar acompañados dos seus familiares, achegados e o auxilio espiritual que desexen; e que poidan estar nunha habitación individual.
Por outra banda, a lei reflexa tamén a necesidade de dotar a todos os profesionais sanitarios do apoio, información e das ferramentas necesarias para asumir o seu papel "con seguridade" e reducir a conflitividade ante estes casos. Ao mesmo tempo, pretende dar resposta legal ás dilemas aos que se enfrontan as administracións e profesionais de saúde e, finalmente, sublíñase a importancia de que se limite o esforzo terapéutico á situación do paciente, a condición de que sexan coas garantías de decisión compartida por varios profesionais e de información ao paciente e respecto á súa vontade.
