O estalido da pandemia e a súa contaxio á economía e ao mercado laboral en forma dunha profunda crise contribuíron a que Galicia aumentase a proporción de persoas en risco de pobreza. Esta secuela ameazaba ao 16,11% da poboación a peche de 2020, o ano no que o covid detonou. Iso significa que algo máis de 435.263 cidadáns estaban ao bordo da miseria na comunidade. A taxa de pobreza aumentou case un punto porcentual con respecto a 2019, cando baixou ao 15,23%, e é a máis elevada desde 2015, cando aínda se arrastraba a subida que experimentou este indicador durante a anterior crise.
Os datos publicados este martes polo Instituto Galego de Estatística (Ige) reflicten as diferenzas entre provincias. Revelan que Lugo foi a única na que se reduciu o cociente de habitantes ao bordo da pobreza, ao pasar do 14,48 ao 13,54%, a máis baixa da comunidade. No lado oposto, onde máis aumentou foi en Pontevedra, máis de dous puntos, ata o 17,26%. A proporción máis alta corresponde a Ourense, onde o 18,44% da poboación atopábase nesa difícil tesitura o ano pasado.
Se se ten en conta tamén a poboación en risco de exclusión social, a taxa subiu ao 19,5%
O limiar de ingresos por baixo do cal se considera que se está en risco de pobreza era en 2020 de 743,9 euros ao mes para un fogar unipersonal e de 1.115,8 para un composto por dous adultos.
Se se ten en conta tamén a poboación en risco de exclusión social, a taxa subiu ao 19,5%.
Entre os galegos que viven rodeados de carencias contábanse 88.240 menores de 16 anos, o 24,4% da poboación nesa franxa de idade. A taxa incrementouse en case tres puntos con respecto a 2019, cando xa crecera.
A estatística permite, ademais, facer unha radiografía dos ingresos medios por fogar nas sete grandes urbes galegas. Na cabeza estaban o ano pasado Santiago e Vigo, con 2.673 e 2.465 euros ao mes, respectivamente. Na parte baixa situábanse Ourense (2.290) e Ferrol (2.110), mentres Lugo ocupa o cuarto posto (2.361).
