Os xestores do Banco Espírito Santo, caídos en desgraza

Polo acrónimo de DDT (Dono de todo Isto) era coñecido o poderoso e influente banqueiro luso, Ricardo Salgado, cara visible e un dos líderes da familia Espírito Santo, agora caído en desgraza.

Á fronte durante 22 anos do Banco Espírito Santo (BES), -que acaba de desaparecer como tal, ao ser dividido nun banco 'bo' e outro 'malo'-, Salgado era respectado e temido a partes iguais pola súa extensa rede de influencias, conexións que de pouco lle valeron agora, no seu particular "descenso aos infernos".

Primeiro foron as dúbidas xurdidas a finais de maio sobre a situación financeira do Grupo Espírito Santo (GES), un vasto conglomerado empresarial do que segue sendo un dos seus cinco máximos responsables, que conta con intereses tanto na banca como no turismo, a agroalimentación ou a sanidade, e que agora comezou a derrubarse.

A axuda prestada polo BES ao emporio familiar para intentar evitar o seu esborralle acabou por custarlle o cargo de presidente a instancias do Banco de Portugal, unha saída anunciada a finais de xuño e que foi vista no país como un intento de afastar á familia da xestión da entidade.

Salgado intentou manobrar entón e propuxo como substituto á súa man dereita, Amílcar Morais Pires, nome que non foi aceptado polo supervisor financeiro luso e que, finalmente, acabou por seguir os pasos do seu mentor e saír do BES.

O pasado 24 de xullo, o xa expresidente do banco foi detido pola policía e levado ante o xuíz pola súa presunta relación co maior caso de fraude fiscal e branqueo de capital da historia de Portugal. Foi posto en liberdade baixo fianza de tres millóns de euros, cifras practicamente inéditas para a Xustiza lusa.

E xa esta semana foi a quenda do Banco de Portugal, que nun comunicado público arrasou por completo a súa xestión á fronte do BES despois de que unha auditoría atopase "continxencias extraordinarias" ata agora non recoñecidas na súa contabilidade oficial que levaron á entidade a pechar o primeiro semestre do ano con perdas marca por valor de 3.577 millóns de euros.

De feito, xa foi anunciado que se depurarán responsabilidades -incluso criminais se fose o caso- debido a que se detectaron indicios de "ilegalidades" na xestión do banco.

¿As consecuencias? Á familia Espírito Santo, máxima accionista da entidade cun 20,1% dos títulos, o supervisor retiroulle o poder de voto, o que na práctica supón apartar ao clan dun banco cuxos orixes se remontan á caixa de cambio aberta polo bisavó de Salgado en 1869, en pleno centro de Lisboa.

"Portugal é un bonito país no que mandaba Salgado e medio centenar de políticos", comenta en declaracións a EFE un directivo dun banco luso, que asegura que o risco de quebra no Grupo Espírito Santo víase vir.

A estrutura do conglomerado empresarial, extremadamente complexa e con participacións mesturadas entre si, provoca que o tremor nunha das súas sociedades afecte á estabilidade do resto, como foi o caso.

O escándalo ao redor de Salgado parece lonxe de ter fin, á espera de coñecer máis detalles tanto sobre a súa suposta vinculación cunha trama de branqueo e evasión de impostos como sobre as súas discutibles decisións en calidade de presidente do BES.

Estes días apareceu nas librerías portuguesas un libro sobre a súa figura, escrito polas xornalistas especializadas en economía María Joao Gago e María Joao Babo, titulado O último banqueiro.

A obra recorda a proximidade de Salgado co poder en todas as lexislaturas, e moi especialmente na época do socialista José Sócrates á fronte do Goberno.

Neste sentido, antigos empregados do banco recordaron a EFE o elevado grao de "interrelación" entre a familia e a política, con varios extraballadores en postos de responsabilidade cada lexislatura, independentemente do signo político.

Unha proba máis do seu poder e influencia foi a petición de rescate de Portugal. O entón presidente do BES acabou por saír en televisión para apoiar publicamente esa postura -xunto ao resto de banqueiros lusos- en contra do criterio defendido por Sócrates, aínda convencido de atopar solucións alternativas. Foi cuestión de días que o país solicitase o préstamo internacional.

Detrás da caída en picado de Salgado atópanse tamén varios dos inimigos que deixou polo camiño, como o empresario Pedro Queiroz Pereira, líder á súa vez doutra das grandes familias lusas e sinalado como o informante dos excesos no seo do Grupo Espírito Santo ante as autoridades.

Comentarios