Un inferno no ceo. Sábese pouco da depresión. En xeral. Moito menos cando un é un deportista de elite, onde se supón que un vive nunha nube, en oropeles e en momentos de auténtica euforia.
Non sempre é así. Moitas veces non é así. Son poucos, con todo, os que recoñecen unha época escura, un inferno na mente. Un dos que se enfrontou cara a cara co seu pasado é Santi Abad, xogador de numerosos equipos de baloncesto, entre eles o Breogán, onde foi membro desde un posto privilexiado -era a estrela do club celeste- do que ata agora foi o penúltimo ascenso do club lucense á liga ACB, o do ano 1999, aquel tempo de vellas batallas co Melilla ou co Xixón que lideraba entón un novísimo Luis Scola, hoxe aos seus 39 anos subcampión do mundo con Arxentina.
Non é o caso de Abad, que estes días volveu comentar a súa época como deportista de elite, un tempo do que non recorda momentos felices precisamente. Tanto que cruza de rúa en canto escoita a palabra "baloncesto". "Non gozo vendo o baloncesto", admite. "Aínda me gusta xogar pero non me interesa ver o que se xoga hoxe en día", engade Santi Abad nunha reportaxe publicada polo diario El Mundo. Con pouco menos que con indiferenza viu o exxogador de equipos como Breogán, Baskonia, Real Madrid ou Barcelona, entre outros, a recente final do Mundial de baloncesto, conquistado por España.
Nunha entrevista este luns co xornalista José Ramón de la Morena no programa El transistor, en Onda Cero, tamén falou do seu inferno persoal cunha claridade que asusta. "Pensei en deixar o baloncesto case cada ano, cada vez era máis complicado", afirma sen dubidar Santi Abad na citada entrevista.
Abad recita o seu paso polo mundo do baloncesto, do que foi, alá por principios dos anos noventa do pasado século, unha das maiores promesas do baloncesto español. Aínda que fala da "tristeza habitual" que viviu como deportista recoñece que o seu paso polo Breogán, a citada tempada 98-99, foi unha época de calma.
"Xoguei en Segunda División, en Primeira, logo na selección nacional. Vou a Madrid (ao Real, con Zeljko Obradovic como técnico), a Cáceres e acabo no Breogán, un equipo de Primeira B (xa era a LEB) que tiña moi boas intencións comigo. Convenceume o presidente do equipo, onde había proxecto de ascenso. Diso (do ascenso e do ano en Lugo) non me arrepinto", declara Abad, un home sobre todo valente.
