O Pazo vibrou sen balón cos heroes do ascenso

Non foi un luns calquera. Non puido selo. Os lucenses amenceron cun rictus diferente. Onte debuxábanse sorrisos case sen querelo, incluso o ceo, gris, pareceu azul celeste, azul Breogán. Foi un luns diferente, agradecido, porque o Breogán xa é de ACB, e porque os afeccionados tiveron a oportunidade de celebralo, ao grande, e nunca mellor devandito, cos verdadeiros heroes, os xogadores, e no lugar onde se cimentou o soño, un Pazo que é a envexa de todas as afeccións, as da LEB Ouro que xa queda atrás, e a dunha máxima categoría que xa se albisca no horizonte e que espera aos campións.

Mindaugas Kacinas: "O apoio foi incrible durante todo o ano, coa pandemia incluída. Incrible cancha, incribles fans"

Fíxose de rogar o equipo. Aínda que o club avisou a todos os afeccionados de que a chegada ao Pazo esperábase sobre as 16.45, certo é que un larguísimo viaxe provocou a impaciencia dos centos de abonados que este luns se deron cita no centro neurálxico breoganista.

Larsen: "Só quero dar as grazas polo apoio. Sen dúbida notámolo. Estivestes incribles"

O Pazo, engalanado para a ocasión, recibiu aos seus abonados. A música, o ambiente festivo e as ganas de celebración fixeron amena a espera e o momento chegou: o autobús dos heroes aparcou diante da porta principal e un a un, exhaustos pero felices, os xogadores baixaron para penetrarse nun templo que xa vibraba como nas súas mellores noites para recibir aos campións da <>LEB Ouro

PARLAMENTOS. Xogadores, cuer po técnico, políticos, directivos e empresarios agradecieronel apoio da afección e o tremendo esforzo que fixo o equipo no tramo final da tempada, pero sobre todo nuns play off infartantes. O primeiro en facelo foi o deputado de Deportes, Efrén Castro, quen agradeceu o "esforzo aos xogadores" e o apoio "dá afi ción, porque se algo fai grande ao Breogán, é a súa afección".

Mo Soluade: "Primeiro: grazas por aguantarnos todo o ano. Segundo: creo que vos fixemos sufrir, pero mereceu moito a pena, ¿a que si?

Acto seguido foi a quenda dun dos máximos responsables do fito, o presidente do Breogán José Antonio Caneda, quen recordou que hai tres anos "estabamos aquí reunidos celebrando outro éxito. Espero e desexo permanecer moito máis. A final non se gañou en Granada, a final gañouse ou xoves, non Pazo", dixo, ante unha estruendosa ovación dos afeccionados.

[Érik Quintela, coa afección. XESÚS Ponche]

Tras autoridades e políticos, o micrófono caeu en mans dos heroes, que un a un –algúns ata con acento malagueño como Mo Soluade– agradieron aos afeccionados o seu apoio durante todo o ano e a súa presenza no Pazo un día logo de conseguir o ascenso. Houbo tempo para as bromas entre compañeiros, como as de Erik Quintela "que a miña nai e a miña muller saiban que os "botellos que me bebín eran 0'0 alcol" ou do seu irmán, Sergio, quen falou xusto despois do capitán, Salva Arco. "Non falo tan ben como o noso capitán, pero teño moito máis pelo".

Roope Ahonen: "Foi un ano impresionante para min. 'We fucking did it!'. Somos campións"

O ambiente, inmellorable, serviu para afianzar unha comuñón inseparable: a que forma o Río Breogán cos seus afi cionados. A envexa de todo o país.