Outra vez o efecto Pazo. De novo o Río Breogán xogarase o seu futuro na competición a un só partido (mércores ás 20.15 horas), e diante dos seus afeccionados. é unha vantaxe evidente que, por unha banda, o equipo lucense gañouse logo de 26 xornadas previas ás eliminatorias de ascenso, pero que tamén indica as dificultades, que desde o inicio da segunda fase da liga, está a ter o conxunto breoganista para gañar fóra da súa cancha ante rivais máis ou menos directos. Os de Epi non puideron gañar en Granada, nin en Castellón, nin en Alacante, por dúas veces, nin tampouco coa Palma nun dos dous encontros xogados na illa. Unha bagaxe que non parece corresponderse cun dos grandes favoritos da competición. Con todo, do Pazo só sacaron a vitoria o Coruña, xa na primeira fase, e o Alacante no segundo tramo e en ambas as ocasións con marcador apertado, (68-72) os herculinos e (82-85) os de Pedro Rivero.
É indiscutible que o Río Breogán a favor de ambiente potencia as súas opcións e que, desde logo, xogan cunha marcha máis que lles permite compensar xeralmente os malos momentos que xorden da súa irregularidade. Como o sufrido no terceiro cuarto do partido do pasado sábado en Alacante (31-12) e que enterrou as posibilidades breoganistas de conseguir sentenciar a eliminatoria. O Breogán depende do Pazo e isto non é un bo sinal porque deixa ao descuberto que o equipo non funciona como se podería esperar. E desde logo non axuda, que o rival «"eña máis desexo de loitar algún balón dividido" como manifestou Diego Epifanio ao final do segundo encontro da serie.
Afortunadamente para os intereses do Breogán, o Pazo non falla nunca e tampouco o fará pasadomañá. Incluso, depende da resolución da outra eliminatoria, para a consecución do ascenso podería servir con gañar os partidos de Lugo. Pero, obviamente, o equipo terá que pór do seu parte e hai aspectos que ante o próximo compromiso son necesarios revisar.
No encontro no que o Alacante igualou a eliminatoria, normalizouse o seu acerto nos lanzamentos de tres puntos. Os de Pedro Rivero anotaran 13 e 16 triplos nos dous encontros anteriores que disputou ante o Breogán, con excelentes porcentaxes. No encontro do mércores os alacantinos quedaron en só seis canastras triplas. Pero levaron a vitoria. E é que os de Pedro Rivero, cun persoal teoricamente inferior, están a funcionar mellor como equipo, saben sacar sempre vantaxes e adecuarse ás necesidades do momento.
É un bo exemplo, o último partido. O Breogán coidou máis as axudas defensivas, sobre todo no bloqueo directo con máis mobilidade dos pivotes intentando tapar despois do bloqueo. Pero isto, tivo como consecuencia que os interiores breoganistas estivesen desprazados da súa localización habitual e por iso é polo que o Alacante atacase a peito aberto o rebote ofensivo. Ata agora, o Breogán mostrouse superior ao seu rival nesta faceta. Antonte baixo o aro breoganista os de Lugo capturaron 15 rebotes por 11 do seu rival. Foi unha auténtica vía de auga.
O Alacante, ademais, está a conseguir que homes importantes do conxunto lucense haxan minimizado, nalgún caso, anulado por completo a súa achega ao equipo. É rechamante o caso de Mindaugas Kacinas que foi unha xogador clave ante o Alacante na Copa, elixido como o MVP daquel partido.
