Marta Casanova: "Non me gusta nada o cros"

Foi subcampioa de España de categoría cadete pero deixou o atletismo durante ano e medio cando se marchou a Asturias. Recuperou a competición fai catro e desde entón acumula vitorias como a do campionato galego de croos que gañou este pasado fin de semana. ¿O seu reto a partir de agora? Preparar o media maratón.
Marta Casanova
photo_camera Marta Casanova. XESÚS PONTE

A vixente campioa absoluta do Galego de cros (23-10-1993) recoñece que, no seu caso, o apartado mental é moito máis importante que o aspecto físico.

Acaba de gañar o campionato de Galicia de Cros celebrado en Narón. ¿sente favorita neste tipo de probas?

Non, para nada. Vou con intención de facelo o mellor que poida. Sempre penso que todo o mundo é mellor que eu, sempre penso que non vou gañar, e neste caso non contaba con gañar. é verdade que me estou adestrando ben e quizá debería confiar algo máis en min.

¿é parte do seu éxito pensar que o resto de atletas son mellores?

Igual debería selo, pero máis que iso é algo negativo para min. Me como moito a cabeza antes de tempo. No canto de pensar en correr e facelo o mellor que poida, penso noutras cousas, como que me van a gañar...

¿En que momento cambia esa sensación?

Os nervios previos á carreira sempre son normais. Pero quentando xa te sentes no momento e ir. E cando estás a correr xa é o que me salga e segundo váiame atopando.

¿Como foi a proba de Narón?

Teño o costume de saír tirando en todas as probas, é algo malo que fago. Algunha vez debería ser máis conservadora e non malgastar todas as enerxías ao principio. Esta vez o meu adestrador díxome ‘imos intentar que non tires ti toda a carreira, espera ata o final', e é certo que o fixen, fun detrás todo o tempo ata a última volta, na que sentín ben e cambiei o ritmo. E saíu ben.

Teño o costume de saír tirando en todas as probas, é algo malo que fago

¿Non se cansa de gañar?

Non o gaño todo (risas), pero a todo o mundo gústalle gañar, e se non é gañar, facelo o mellor posible. Confórmome con dar o mellor de min e se podo gañar, estupendo.

¿Que lle enganchou do cros?

A verdade é que non me gusta nada.

¿Non?

Non, de feito nin o preparo. Fágoo como adestramento para aire libre, como un adestramento de calidade que me serve para competir, porque a competición é o que che dá a faísca e o que che fai mellorar. Cóntoo como un adestramento de calidade.

¿Non é o seu deporte?

Non é a miña especialidade.

¿Cal é?

Non sabería dicir. O que máis me gusta é a pista e a ruta. O meu obxectivo este ano é facer un bo 10.000 en ruta e preparar un bo 5.000 para verán. O meu obxectivo está máis en aire libre que outra cousa, pero isto non quere dicir que o ano que vén non prepare o cros.

¿Cales son as súas calidades?

Considérome valente á hora de saír, no sentido de que moitas veces tiro eu e ás veces peco diso... outro forte que teño é que teño bastante fondo, benefícianme as probas longas. E ata hai pouco era bastante lenta, non tiña cambio ao final, pero desde hai pouco dei un xiro, polas series e adestramentos que fago, e atópome bastante rápida, algo que me vai a beneficiar a partir de agora.

¿E os seus puntos débiles?

Porme demasiado nerviosa, comerme demasiado a cabeza. Aféctame moito á hora de competir. Non compito ao nivel que podería competir e todo é de cabeza.

Póñome demasiado nerviosa. Aféctame á hora de competir, non o fago ao nivel que podería

¿Necesitou algunha vez a axuda dun psicólogo deportivo?

Si. O ano pasado non tiven bo ano por diversos temas e lesións e afectoume moito no atletismo. Contei coa axuda dun amigo meu, que é psicólogo deportivo e axudoume moito falar con el. Todo axuda e agradécese. En parte grazas a el hai cousas que intento deixar fose cando compito.

¿Que é máis importante, o físico ou o mental?

No meu caso o mental é un 80 ou un 90 por cento. Haberá xente á que falle máis ou menos, pero para min é case todo.

¿Limítalle?

Moito.

Con todo, cando se foi a Asturias para estudar deixouno case dous anos para acabar retomándoo. ¿Por que?

Botábao moito de menos. Deixeino porque non tiña ninguén con quen adestrar, e o feito de saír soa a correr... pero atopei grupo de adestramento en Oviedo e volvín empezar.

¿Probou outras disciplinas?

A día de hoxe corro desde 1.500 ata 10.000 metros. E teño intención de empezar con medios maratóns. Estou niso.

¿Algún reto por diante?

O meu obxectivo esta tempada é achegarme o máis que poida a 33 minutos no 10.000 para poder ser internacional. E facer un bo 5.000, mellorar todas as miñas marcas todo o que poida e estar o máis arriba posible a nivel nacional.

Comentarios