Aboubacar, un lucense de Niamey

Aos seus 26 anos, doce logo de abandonar Níxer, Seydou Aboubacar espera desde Lugo, á que considera a súa casa, conseguir o ascenso á liga ACB co Leite Río Breogán
Aboubacar, en el Pazo dos Deportes de Lugo. VICTORIA RODRÍGUEZ
photo_camera Aboubacar, onte no Pazo dous Deportes de Lugo.

Seydou Aboubacar é un das fichaxes do Leche Río Breogán para esta tempada. E aínda que o pivote terá licenza por primeira vez co club lucense, non é un descoñecido. é un lucense que cumpre o seu soño xogando no Breogán, o seu club de sempre. Así o proclama cada vez que ten ocasión: "Lugo é a miña casa e alí está a miña familia".

Esta declaración non tería maior relevancia se non fose porque Aboubacar naceu fai 26 anos en Niamey, capital de Níxer, cidade que abandonou hai doce anos para intentar cumprir o seu soño. A partir de aí, de deixar atrás á súa familia e ao seu país, a historia de Seydou é todo un exemplo de valentía, de esforzo e superación.

"Níxer é un país pobre pero moi rico a nivel de recursos, aínda que esa riqueza, como o ouro ou o uranio, explótano empresas. Eu tiven a sorte de nacer na capital e alí vívese bastante ben", sinala Aboubacar, que engade que alí vivía cos seus pais e dúas irmás. "Somos unha familia bastante coñecida por alí porque o meu avó era un gran comerciante, un labor que continuaron o meu pai e os meus tíos. O certo é que viviamos razoablemente ben", di.

Os primeiros pasos no deporte de Seydou foron no fútbol. "é o deporte que coñecía, nunca pensara no baloncesto. Como era moi grande sempre me puñan de defensa ou de porteiro, e a verdade é que non o facía mal", comenta o actual pivote breoganista, quen explica como foi o seu achegamento ao mundo da canastra. "Preguntábanme por que sendo tan alto non xogaba ao baloncesto. Ademais, tiven a sorte de que no meu barrio vivía un mozo que xogaba ao baloncesto, chamabámoslle Jordan, e comenteille que quería xogar. Díxome que fose adestrar con el. Así empezou todo".

O xogador recorda as limitacións coas que tivo que empezar á marxe das propias instalacións. "Aos 14 anos xa non tiña no meu país zapatillas da miña talla -Aboubacar calza na actualidade un 56 e medio- e o adestrador díxome que en Niger non había futuro". Con tan curta idade, Aboubacar expúxose a saída do seu país. "A miña nai non me deixaba ir pero falei co meu pai e díxome que se iso era o que desexaba que adiante".

Con 14 anos, Aboubacar chegou a Costa do Marfil –onde acabaría nacionalizándose para poder xogar coa selección–. "Para xogar no mellor club de alí. Tiña un adestrador serbio, Vladimir Bosnjak que foi o que me puxo en contacto con Igor Crespo e Ricardo González que hoxe en día seguen sendo os meus axentes". Aboubacar chega a España con 15 anos. "Os principios foron difíciles. Non sabía nada de Europa, non coñecía o idioma, nin a cultura", aínda que todo este proceso atopou pronto un importante respaldo. "Ao ser menor de idade para entrar en España necesitaba unha familia que me tutelase", recorda. E a isto ofrecéronse Eduardo Valín, exconsejero do Breogán, e Elena Villanueva, expresidenta do Ensino. "Foron a miña familia desde o primeiro momento. Acolléronme como un máis da súa familia. eles déronme tranquilidade e un gran respaldo porque sabes que nunca che van a fallar e ademais axúdanme a tomar as decisións". Unha auténtica familia en Lugo que, de todos os xeitos, non lle fai esquecer as súas raíces, acode todos os veráns a ver á súa nai e irmás.

Feliz, aínda que recela o frío

Lugo e Niamey están separados por case 3.500 quilómetros, pero a distancia é moito maior en canto á cultura, estilo de vida e , por suposto, a climatoloxía.

"Recoñezo que o frío non me gusta, pero o tempo que fai en Lugo non se pode cambiar e creo que xa estou adaptado" di Aboubacar, aínda que insiste que me atopo moi cómodo. Lugo é a miña casa, aquí está a miña familia e os meus amigos e vivo aquí".

Un dos principais obstáculos que tivo que superar Seydou foi o descoñecemento do idioma. Hoxe fala coa fluidez co que o fai en inglés, en francés, en catalán ou en dous dos idiomas do seu país.

Comentarios