Día D para o futuro de Eloy Jiménez no Lugo

O futuro do adestrador do Lugo decídese este xoves tras a reunión que realizarán Tino Saqués e Manolo Mandiá
Eloy Jiménez, pensativo, durante un partido de esta temporada. VICTORIA RODRÍGUEZ
photo_camera Eloy Jiménez, pensativo, durante un partido desta tempada. VITORIA RODRÍGUEZ

A etapa da Eloy Jiménez no Lugo, que podería chegar este xoves ao seu fin a reunión prevista para esta xornada entre Tino Saqués, presidente do club, e o director deportivo, Manolo Mandía, moveuse entre as luces da salvación lograda a pasada campaña, as oportunidades plurais para o persoal e os futbolistas da Polvorín ou a construción dun vestiario comprometido co proxecto, e a profunda escuridade dos resultados nesta tempada, o escaso xogo ofensivo e a tirantez dunha relación coa contorna.

O brillo do paso de Jiménez destaca, por encima de todo, por ser o artífice da salvación do equipo a pasada tempada. Chegou co equipo en zona de descenso e acabou logrando a permanencia na penúltima xornada.

Ademais, Jiménez soubo involucrar a todos os seus xogadores esta campaña. Co de Hellín no banco, os 24 xogadores que estaban aptos para xogar -só Hugo Rama, sen a alta médica, non xogou aínda- acabaron por ter minutos, incluído Antonio Campillo.

O actual preparador do cadro lucense modificou o once inicial con frecuencia, optando polas rotacións constantes e mantendo a todos os seus futbolistas listos para xogar en calquera momento, e ao vestiario comprometido, cos veteranos como baluartes.

A albaceteño conta coa cuarta peor media de puntos por partido dos últimos oito adestradores

Tamén destacou a súa variedade en canto a sistemas de xogo e opcións sobre o campo. Con Jiménez, o Lugo dispuxo principalmente un 4-4-2, con Cristian Herrera e Manu Barreiro como dobre punta. Pero tamén contou con defensa de cinco homes como debuxo preferente a domicilio. Os dous centrais e dous carrileros combinounos con tres centrocampistas por dentro e dúas puntas, ademais de catro no medio e un único xogador arriba. Pero o manchego optou incluso polo 4-3-3, que modificaba en función das necesidades do partido. O resultado foi un equipo impredicible e adaptado ao rival.

Entre a negrura da etapa do técnico de Hellín no Ángel Carro destacan os resultados. Apenas 22 puntos, el peor dato ao final dunha primeira volta desde a tempada 1992-1993, cando as vitorias valían dous puntos e a categoría era de 20 equipos. Desde 2012 non se conseguiron datos máis baixos na xornada 21ª. De repetir algarismo na segunda suporía sumar 44 puntos, unha cifra sinónimo de descenso.

A albaceteño conta coa cuarta peor media de puntos por partido dos últimos oito adestradores. Por detrás dos 1,14 puntos por partido de Jiménez atópanse os 1,04 de Alberto Monteagudo, que foi o preparador branquivermello entre as xornadas 12ª e 35ª da pasada campaña. Tras o de Valdeganga sitúanse os 1,09 de Javi López, técnico lucense os once primeiros partidos da 2018-2019. O outro preparador que suma menos foi José Durán, que ocupou o banco do Ángel Carro na 2015-2016 entre as xornadas 27ª e 42ª e tivo 1,12.

Pola contra, a mellor media é a de Luis Milla, adestrador nos 27 partidos iniciais da 2015-2016, con 1,38. Tamén están entre os mellores Luis César Sampedro e Francisco, na 2016-2017 e a 2017-2018, respectivamente. Ambos sumaban 1,30 puntos por cada encontro. Quique Setién, que estivo tres campañas en Segunda División no Lugo contaba con 1,26.

Excesivamente encartado sobre o seu terreo de xogo, situado entre os equipos da categoría con menos disparos a porta e chegadas á área contraria

A pesar de que Eloy Jiménez buscou soster o seu proxecto sobre o equilibrio e a defensa, só Alberto Monteagudo encaixaba máis, 1,29 tantos na súa propia rede, polos 1,28 do Lugo de Jiménez. O mellor dato é o do equipo que dirixiu Francisco, con 1,14 goles en contra.

Non presenta malas cifras Jiménez en canto ás dianas na portería contraria. Aí o seu Lugo fai un tanto por xornada, a mesma cifra de Javi López e que ten os 0,92 goles a favor de Francisco e os 0,93 de José Durán por baixo. O mellor dato son os 1,16 de Luis César.

O xogo do Lugo non é do agrado do estadio do Miño. Excesivamente encartado sobre o seu terreo de xogo, situado entre os equipos da categoría con menos disparos a porta e chegadas á área contraria. O peso dunha visión conservadora pasa factura a un ataque que creaba moi pouco, pero que, iso si, demostra unha gran efectividade.

Máis en Deporte Local Lugo
Comentarios