Un club de fútbol e cervexas

As bandeiras vermellas e negras ondean entre cánticos, cafés, cervexas e un acento madrileño pegado ao asfalto, o que soa na tenda da esquina, o dos ‘currelas' de sete a sete, o da Mahou, o bocadillo de fiambre e a vida de rúa. As bandeiras vermellas e negras do Unión Adarve conviven coas Catro Torres Business Center, que observará, a escasos metros, cos seus altivos rañaceos, como un equipo de barrio pelexará co Lugo este xoves (20.15 horas) por un sitio na segunda rolda da Copa do Rei.

Aí, incrustado no popular barrio do Pilar, entre valos, redes e unha única bancada que vixía o modesto estadio Vicente del Bosque, terá que xogar o Lugo no torneo do k.o. O Unión Adarve, que domina con autoridade o Grupo I da Segunda RFEF, por diante do Pontevedra, é un club da xente común, dos traballadores anónimos da capital española.

"O Adarve é un representante da profunda cultura ‘barrionalista' que existe en determinadas áreas de Madrid, onde xurden proxectos moi apegados á comunidade, neste caso, non barrio do Pilar. Como curiosidade, hai unha zona deste distrito que ten nomes galegos por todas as partes ata ou punto de que ou Adarve ten se na rúa Becerreá", indica o xornalista lucense fincado en Madrid Denís Igrexas, redactor da sección de deportes de El Periódico de España.

"O club ten unha base moi grande. Ten a moitos nenos xogando nas categorías inferiores. Grazas a isto ven a moitos rapaces con mochilas e roupa do Adarve e tamén fai que as familias se acheguen a ver os partidos no estadio", destaca Fran Iborra, veciño do barrio do Pilar.

Ou clube articúlase en torno aos rapaces do barrio" (Denís Igrexas)

"Sempre tiveron afección no barrio. Cando cambiaron de Ganapanes, que era un campo excesivamente pequeno pero que estaba máis no barrio, ía máis xente. Agora levan catro anos no Vicente del Bosque e as dimensións son un pouco superiores e igual é menos quente que Ganapanes, pero seguro que a xente que vaia ao partido apertará moito", observa Gerardo Berodia, exxogador do Lugo e da Unión Adarve.

A inchada do club madrileño é dos veciños de rúa, de barra de bar e colmado que acoden en bo número ao Vicente do Bosque. "Ou seu achegue na veciñanza basease principalmente non feito de terse convertido nun club que articula aos rapaces do barrio, que tamén forman parte dá súa inchada. Sobre todo ou curso do ascenso era frecuente que a bancada máis animosa estivera composta polos máis mozos do barrio e tinga un compoñente multicultural, como ou propio club".

"No club mantivéronse moi preto da xente. Non viñeron arriba cando as cousas foron ben e mantiveron prezos de abonos, da roupa...", valora Fran Iborra.

DURO RIVAL. Ao Lugo esperaralle un rival complicado, que só perdeu un partido no Grupo I da Segunda RFEF.

"Teñen xogadores con moito gol. Vinlles as primeiras xornadas de Liga e é un equipo moi complicado de gañar, porque non dan un balón por perdido, están os noventa minutos correndo e teñen xente arriba capaz de xerar ocasións de gol con facilidade", observa ‘O Mago' Berodia.

"Se non lles encimas van intentar xogar, pero tampouco se complican e nunca buscan riscos na parte traseira. Son xogadores que se basean no xogo directo, na segunda xogada, en ir a todos os duelos. é un equipo complicado para xerarlle ocasións. Polas dimensións, o tipo de campo e a ilusión que poida ter este equipo, creo que vai ser un partido moi disputado no que se o Lugo reláxase complicaráselle seguro", analiza o exrojiblanco, que non se molla sobre o resultado do partido nin sobre quen pasará.