Unzué, exentrenador do Celta, anuncia que sofre Ela

O técnico e exporteiro navarro, de 53 anos, deixará o fútbol para centrarse na súa familia
Unzué, en la comparecencia en la que realizó el anuncio. @FCBARCELONA
photo_camera Unzué, na comparecencia na que realizou o anuncio. @FCBARCELONA

O exporteiro e adestrador Juan Carlos Unzué sofre esclerose lateral amiotrófica (Ela). O navarro, de 53 anos, anunciouno este xoves. "O meu obxectivo xa non vai ser adestrar un equipo. A miña etapa como adestrador acabou", confirmou.

"Agora, vou asinar por un equipo modesto pero moi comprometido, e vou ter moitos compañeiros e compañeiras. Un equipo con moito movemento no mercado de fichaxes porque, desgraciadamente, cada día asinamos a tres caras novas e perdemos outros tres compañeiros por mor da Ela", afirmou.

Unzué foi xogador de Osasuna, Barcelona, Sevilla, Tenerife e Oviedo. Despois exerceu como adestrador de porteiros do Barcelona, foi primeiro técnico de Numancia, Celta e Xirona e traballou como asistente xunto a Luis Enrique nas súas etapas no Camp Nou e Balaídos.

Unzué pousa cos xogadores do FC Barcelona Jordi Alba, Gerard Piquei, Sergi Roberto e Sergi Busquets, o excapitán azulgrana Carles Puyol e o presidente do club tras a rolda de prensa. GINÉS MUÑOZ

O deportista convocou aos medios no Auditorio 1899 do Camp Nou para explicar que padece esta enfermidade neurodexenerativa, nun acto ao que asistiron o presidente do FC Barcelona, Josep Maria Bartomeu, o adestrador do primeiro equipo, Quique Setién, e catro xogadores: Sergio Busquets, Gerard Piqué, Sergi Roberto e Jordi Alba. Tamén estivo o excapitán Carles Puyol e o actual seleccionador español, Luis Enrique Martínez, co que o une unha estreita relación persoal.

"O pasado mes de febreiro, a doutora Povedano confirmou o diagnóstico que o verán pasado xa me deu o doutor Rojas —ambos presentes na sala— no Hospital de Sant Pau", dixo. Unzué desvelou que lle diagnosticaron a enfermidade durante a pasada pretemporada, cando iniciaba unha nova etapa como adestrador do Xirona.

"O doutor Rojas foi quen me animou a que non deixase de adestrar e seguise adiante", recorda o exfutbolista navarro, que catro meses despois era destituído polos malos resultados do equipo e, a partir de entón, decidiu "priorizar" a súa saúde e afastarse definitivamente dos bancos.

"Estou forte mentalmente para convivir con esta difícil enfermidade e síntome un auténtico privilexiado polo que a vida me deu ata este momento", dixo Unzué

"No meu caso, a Ela está a afectarme ás extremidades: brazos, mans e pernas de forma asimétrica", precisou Unzué, quen explicou que actualmente o seu pé dereito "perdeu algo de forza".

O exfutbolista mostrouse animado en todo momento, pese ao duro transo polo que lle está tocando pasar: "Pódovos asegurar que o levo ben, que estou forte mentalmente para convivir con esta difícil enfermidade e que sinto un auténtico privilexiado polo que a vida me deu ata este momento". "Síntome afortunado por todo o que podo facer neste momento respecto da Ela e outras enfermidades parecidas, que son invisibles, pero aparecen e están aí", engadiu.

Dar visibilidade a esta doenza en España, cuns 4.000 afectados, é a razón fundamental que levou a Unzué a anuncialo nunha rolda de prensa. Así é que o equipo polo que ficha agora é o da Fundación Luzón, coa que traballará conxuntamente para recadar fondos "que axuden á investigación e a atopar un tratamento para esta enfermidade" da que recordou que "actualmente non ten cura".

Traballará cunha fundación para recadar fondos que axuden á investigación dunha enfermerdad que aínda non ten cura

"Imos axudar a mellorar a calidade de vida destes compañeiros de equipo", subliñou Unzué, quen dixo aprender de moitos deles nestes últimos meses, por exemplo do xornalista Carlos Matallanas. "Leva xa seis anos diagnosticado con Ela e ten un blog magnífico que escribe a través das súas pupilas e unha pantalla. Ese é o seu xeito de ser un referente", destacou o exfutbolista, que da esclerose lateral amiotrófica extraeu unha primeira gran lección.

"É a gran capacidade que os seres humanos temos para adaptarnos e superar estas situacións. Estando en contacto con outros enfermos, chamoume a atención as moitísimas ganas que teñen de seguir vivindo e gozando, a pesar das grandes dificultades. Porque a vida merece a pena incluso cando parece que as cousas se están derrubando", sentenciou.

Comentarios