Con cinco goles e dúas asistencias desde que regresou hai nove días fronte ao Vilarreal, Iago Aspas evidenciou a dependencia que o Celta de Vigo ten do seu xogo, exemplificada outra vez na vitoria ante a Real Sociedade, con dous goles na segunda parte que encarrilaron un triunfo que saca ao equipo de Fran Escribá da zona de descenso.
É probable que nin Messi sexa tan determinante para o Barça como o é Aspas para o seu Celta. Sen o internacional español, que caeu lesionado a finais de decembro no Camp Nou, o conxunto vigués sumou catro puntos en once partidos; desde o seu regreso asinou sete de nove, nunha semana de tres partidos.
Dous goles na vitoria contra o Vilarreal (3-2), un gol e dúas asistencias fronte ao Huesca (3-3), e outros dous tantos no triunfo (3-1) ante a Real Sociedade son a bagaxe de Aspas, que descansará a próxima fin de semana no Wanda Metropolitano tras forzar o seu quinto cartón amarelo, pensando nas "finais" pola permanencia que se aveciñan: Xirona, Espanyol e Leganés, noutra semana de tres partidos.
"Eu odiaba a Iago Aspas. Antes de fichar polo Celta padecino como rival e agora podo gozar do seu xogo", sincerouse este domingo pola noite, tras a vitoria do seu equipo, Fran Escribá. "Con Iago todo é máis fácil, hai máis espazos, os defensas non están tan encima miña", explicou o dianteiro uruguaio Maxi Gómez, quen volveu ver porta nas últimas xornadas tras dous meses de seca.
As dúas últimas tempadas Aspas foi o futbolista español que máis goles marcou en Liga (19 e 22, respectivamente). Só Messi, Luis Suárez e Cristiano marcaron máis ca el. No presente campionato, cos dous tantos deste domingo, leva 15 e afiánzase no primeiro posto do Trofeo Zarra. Marcou coa zurda, a destra, a cabeza, de libre directo e de penalti. "É o noso líder, necesitabamos que volvese", admite o capitán Hugo Mallo, o seu amigo, o seu grande apoio nos momentos difíciles.
Porque o internacional español pasouno mal durante os tres meses que estivo afastado dos terreos. Por non poder axudar ao seu compañeiro, por ver como o Celta caía en picado e, sobre todo, por non poder facer o que máis lle gusta: xogar ao fútbol. Centos de whatsapps e chamadas a diario.
O celtismo choraba a súa ausencia e esixíalle un regreso que o corpo non admitía. "Non foi unha situación fácil, sentinme desbordado", contou Aspas tras romper a chorar no banco de Balaídos despois de conducir ao seu equipo a unha épica remontada ante o Vilarreal.
Con 32 anos e despois de ser pai por segunda vez, o dianteiro de Moaña non se quere ir do Celta. O seu soño é retirarse no club no que se criou, ao que mantivo no fútbol profesional con dous goles ao Deportivo Alavés nun dramático partido por evitar o descenso a Segunda B en maio de 2009; ao que empuxou a Primeira tres anos despois antes de vivir a dureza do fútbol en Liverpool e Sevilla; ou ao que guiou á súa primeira semifinal europea, eliminado polo Manchester United de Mouriño en Old Trafford.
Pero a súa continuidade en Balaídos vai depender dunha mellora salarial do seu contrato, que expira en 2022. "Meréceo", din no vestiario. Aspas é o futbolista mellor pagado do persoal, pero o seu salario está moi lonxe do que cobran os goleadores das grandes ligas. Ofertas non lle van faltar.
En xaneiro recibiu unha que triplicaba o que cobra, pero rexeitouna. A situación do Celta, ao bordo do descenso nese momento, impedíalle abandonar o equipo, ao que resucitou nas últimas xornadas. Faltan sete partidos para que finalice o curso. Hai nove días, o Celta vía a salvación a catro puntos; agora ten dous de vantaxe sobre o descenso. Aspas foi determinante, unha vez máis.
