O Huesca frea a euforia dun Atlético de Madrid que non pasa do empate (0-0)

A Sociedade Deportiva Huesca, co seu empate contra o Atlético de Madrid, freou a euforia do conxunto colchoneiro, que viña de golear ao Granada sen piedade no debut ligueiro, pero que non puido manter ese nivel fronte ao equipo altoaragonés. 

Os de nbsp;Simeone&atascáronse contra un conxunto azulgrana que callou un bo encontro xogando á defensiva e que soubo rabuñar un punto contra un dos aspirantes ao título ligueiro, aínda que segue sen gañar. 

O conxunto madrileño, tras a explosión de sensacións do comezo da competición, volveu pór en dúbida a súa capacidade para gañar a domicilio na primeira oportunidade que se lle presentou para referendar o seu potencial, algo que non é novo, xa que lle ocorreu a pasada campaña. 

Os oscenses souberon frear o caudal ofensivo dos branquivermellos e rabuñaron un punto tras un partido aseado e, sobre todo, traballado defensivamente, mérito especial xa que non é o seu estilo. 

O Huesca viuse obrigado a xogar renunciando aos seus principios de posesión e madurar as xogadas por strong <>defender con orde, algo que fixo de xeito correcto. 

A forte presión do Atlético desde o asubío inicial evitou que os propietarios do terreo puidesen saír co balón controlado xa que se vían obrigados a xogar co seu porteiro en numerosas ocasións e con este facéndoo en longo, circunstancia que facilitou as recuperacións colchoneiras e que se fixese co mando do esférico conforme transcorreron os minutos. 

Con todo, esa posesión non resultou efectiva nin perigosa porque o coiro non circulaba con rapidez e iso permitía aos azulgranas defenderse ben, sen sufrir, cun 4-5-1 ben plantado que apenas daba opcións de strong <>filtrar pases ás puntas. 

As dúas únicas oportunidades dos primeiros 45 minutos foron do equipo de Míchel 

O centro do campo branquivermello non xeraba xogo e tampouco Joao Félix nin Luís Suárez aparecían polo que Andrés Fernández interveu máis cos pés, para recoller as abundantes cesións dos seus compañeiros, que coas mans. 

De feito as dúas únicas oportunidades dos primeiros 45 minutos foron do equipo de Míchel. A primeira no minuto 19 nun saque de esquina que tocou con potencia o central Dimitrios Siovas de cabeza e que máis que rematar golpeou na testa a Jaime Seoane saíndo o balón alto, mentres que a segunda foi unha chegada de Mikel Rico no 44 cun remate que non precisou. 

Espertou o Atlético nada máis saír de vestiarios cun gran remate da raia de strong <>Marcos Llorente que acariñou o traveseiro no seu parte superior e, sobre todo, cun man a man de Luís Suárez, algo escorado, ante a meta local que salvou coa súa saída Andrés Fernández no minuto 59. 

O equipo de Diego Simeone acelerara as súas accións e Joao Félix comezaba a aparecer para os seus polo que a sensación cambiou e o conxunto foráneo parecía cada vez máis preto de strong <>inaugurar o marcador con máis aproximacións ao marco oscense, aínda que con disparos que non atoparon porta. 

O Atleti intensificaba o seu dominio de maneira que aos poucos empuxaba aos propietarios do terreo cara á súa área pero, de novo, faltoulle precisión nas súas remates porque o Huesca foi unha muralla que non se gretou aínda que sufriu tremendamente para rabuñar o empate.