O Real Madrid encarrilou os oitavos de final da súa competición preferida, a liga de Campións, atopando o premio á formulación valente con presión alta de Zinedine Zidane, para remontar con contundencia ao Nápoles e mostrar, tras un esforzo titánico, credenciais de campión (3-1). O duelo respondeu as expectativas nun Bernabéu con ambiente de noite europea, sen espazo para reproches e só para o alento. Un partido en estado de efervescencia continuo, sen pausa, a un ritmo endiablado. Con presión alta do Real Madrid para anular as virtudes do Nápoles. Verticalidade italiana aceptando o duelo con valentía, co impulso moral da charla dun mito como Diego Armando Maradona no vestiario.
Era o día para brillar. Un partido especial nun día sinalado cura as feridas. Entendeuno ao fin Benzema a quen o madridismo máis que acerto lle pide actitude. Mordeu desde o asubío inicial. Cumpríanse 25 segundos cando xeraba a primeira ocasión clara. Na súa combinación predilecta, con Cristianoo Ronaldo, pero o seu disparo non o axustaba o suficiente e o puño con seguridade de Pepe Reina puña o freo.
Non podía haber mensaxe máis contundente inicial e resposta de maior valentía. O Nápoles só encerraríase contra a súa vontade, polas liñas adiantadas que marcou Zidane para restarlle verticalidade. Pero o descaro do grupo dirixido por Maurizio Sarri é innato. Non elabora, xoga directo. Golpea. Podía ser de tolos aceptar o intercambio de golpes ou de xenio. E comezoulle saíndo ben a xogada.
O Nápoles mostrou as razóns dos seus meses sen derrotas e obrigou ao Real Madrid a dar o mellor de si
Un golpe minguaba a Ramos. Marcelo non atopaba porta co seu disparo e tras dúas chegadas que avisaban a Keylor que debía estar esperto nas saídas, da nada chegou un directo inesperado ao rostro madridista. Unha mala saída de xogada custou cara. Varane fóra de zona, Ramos sen condicións para chegar a pechar, Keylor outra vez descolocado. Como aquel gol que tanto doeu no Sánchez Pizjuán. Viuno Insigne que castigou o erro sen necesidade de avanzar. O seu disparo afastado coouse na portería branca sen que a estirada de Navas puidese impedilo. De salvador no Sadar a cuestionado.
Non había tempo para as lamentacións. O Nápoles mostraba as razóns dos seus meses sen derrotas e obrigaba ao Real Madrid a dar o mellor de si. Agarrarse a un partido tolo era a mellor opción e a intensidade que meteron os de Zidane foi clave. Todo acababa en Benzema, que tras un balón picado maxistralmente por Cristiano mandaba fóra o seu primeiro croque.
Ao seguinte quitouse unha espiña cravada no Bernabéu. Carvajal, que asinou un partido para enmarcar, culminaba unha subida cun pase de luxo co exterior medido á testa de Karim que estendía o seu idilio coa 'Champions'. A reacción rápida chegara en dez minutos.
Zidane sorprendeu coa presenza de James, recentemente recuperado, no once dun duelo de tanta intensidade
Sorprendeu Zidane coa presenza de James no once. Recentemente recuperado o seu físico non daba para todas as súas funcións nun duelo de tanta intensidade.
Non quería a posesión o conxunto italiano. En canto pisaba campo rival, dous toques e acababa a xogada. Hamsik non o pensou e o seu zurdazo potente non atopou porta.
Sen tempo para respirar perdoaba o Real Madrid nun deses erros impropios dun xogador da grandeza de Cristiano. Apareceu Modric para asistir, deixou só ao portugués, que con todo a favor e en carreira, disparou arriba de zurda. Tíñaa tamén Varane cun cabezazo que sacaba baixo paus a zaga italiana.
A segunda parte sería decisiva no desenlace do duelo. O Nápoles non especulou e a súa valentía foi castigada con dureza. En defensa non mantén o nivel do resto do equipo e arrisca cunha liña adiantada que o Real Madrid esnaquizou. No risco está o goce pero no Bernabéu custoulle caro.
Aos intentos italianos faltoulles acerto para meter máis pementa á eliminatoria
Onde comezou a cegar ao mundo caeu Cristiano e desde o costado dereito desatou unha bicicleta recordando vellos tempos, foise coa facilidade que facía moito non se lle vía e o seu pase atrás rematouno Kroos cun dos seus disparos que son pases á rede. Era o minuto 49 e unha nova remontada executábase.
Debía decidir o Nápoles dar por bo o resultado ou arriscar. Sarri deixara claro que se perdían non sería por covardía e buscou o gol. A presión traballada do equipo de Zidane deu o seu premio na loita de James. O balón choveu do ceo a Casemiro que enganchou unha volea magnífica para o 3-1.
Aos intentos italianos faltoulles acerto para meter máis pementa á eliminatoria. A asistencia perfecta de Callejón na volta a casa, xutouna fose Mertens con Keylor batido. O costarriqueño salvaba cunha saída rápida outra acción de perigo e respiraba cando o colexiado anulaba o tanto de 'Calleti' por posición antirreglamentaria.
No continuo intercambio de golpes puido sentenciar o Real Madrid pero Cristiano, no seu 'Champions' de máis asistencias e menos goles, non acertou a marcar. Reina sacaba unha boa man a James e o partido morreu na contención dun omnipresente Casemiro. O vixente campión atopa a súa mellor versión e saca músculo en Europa.
