2-0. O Madrid cumpre ante o Inter e pasa primeiro de grupo

Dous grandes zurdazos, de Toni Kroos para romper o partido e Marco Asensio para sentencialo, selaron o liderado de grupo dun Real Madrid que transmite grandes sensacións, ilusiona ao madridismo cun refacho sen fin de nove triunfos consecutivos tras superar a un bo Inter de Milán que se topou coa súa maldición do Bernabéu. 

O Real Madrid deu un novo paso firme no seu crecemento continuo. O pase selado a oitavos de final por ambos os equipos engadíalle a un duelo con sabor a clásico europeo, a opción de atacar coas súas bazas en busca dun liderado que, en teoría, pode axudar a un cruzamento benévolo aínda que estando a ameaza do PSG entre os segundos, nunca se saberá o que sería mellor. O caso é que o Real Madrid quixo o liderado e o Inter non dubidou en lanzarse con valentía polo mesmo obxectivo para regalar un gran duelo ao espectador.

Certificado o reto de regresar unha década despois a un lugar de privilexio, as eliminatorias de Champions, a Inzaghi non lle tremeu o pulso na súa formulación. Saíu a por o seu rival nun Bernabéu de ingratos recordos para o Inter, arriscou con defensa de tres e a opción de deixar espazos para correr a un equipo que presentou a Vinícius e Rodrygo nas súas ás. 

Lanzado no anímico por un refacho de triunfos que non atopa final, a fortaleza madridista naceu desde a entrega defensiva para saír airoso dos momentos de superioridade do Inter. Soubo sufrir canto lle tocou e cando puido correr divertiuse, con Vini acariñando o gol antes de cumprirse os dous minutos, pero errando nas lecturas de contragolpes en igualdade numérica que puideron sentenciar o duelo.

Porque o desnivelou Toni Kroos cun recurso ao que debe apelar máis o equipo de Carlo Ancelotti cos lanzadores dos que dispón. O seu zurdazo afastado, axustado ao poste, foi un castigo a un Inter que avisara con remátelos de Lautaro e Perisic. O esforzo correndo detrás da pelota mereceu a pena e a vantaxe no marcador aumentaba argumentos para atrasar uns metros as liñas dun Real Madrid que incluso lle servía o empate para acabar primeiro.

Defender, cunha figura emerxente como Militao gañando duelos, non significou renunciar ao ataque porque as mellores ocasións foron madridistas. Despois do croque brando de Dzeko a Courtois e as imprecisións de Vinícius nos contragolpes, apareceu Jovic para perdoar un man a man e Rodrygo para roldar o gol co seu disparo ao poste ao bordo do descanso.

O mellor estaba por vir nunha segunda parte na que se impuxo a imaxe de equipo do Real Madrid, traballado ao detalle en todas as súas liñas por Ancelotti, para non acusar nin o cansazo pola ausencia de rotacións. Perdoou D'Ambrosio a opción de igualar o encontro, xutando arriba con todo para marcar no único desaxuste defensivo branco tras unha perdida de Modric, hoxe centenario en Champions, en saída de balón, e desapareceu o Inter.

O Real Madrid gañou duelos, recuperou o balón e creceu exhibindo confianza no seu xogo. A sentenza tívoa Casemiro en dúas ocasións, cun croque e un disparo raso, pero chegou coa reacción infantil de Barella a unha pugna de Militao. 

A súa puñada custoulle a expulsión e co vento a favor, con Ancelotti dando un respiro a un puñado de titulares, Handanovic evitando que o bo partido de Rodrygo acompañáselle o gol, chegou o segundo zurdazo de ouro da noite, de Marco Asensio á mesma escuadra tras bicar a madeira. Todo tan a favor que ata Hazard saíu uns minutos do ostracismo nunha noite na que o Bernabéu volveu vibrar como antes da pandemia.