1-0. Correa bástase para manter ao Atlético no pulso pola Liga

A irrupción do arxentino Ángel Correa como goleador único e decisivo á hora de xogo sacou dun envurullo ao Atlético de Madrid, ao que sostivo na loita pola Liga cun triunfo sufrido e indispensable contra un bo Málaga, capaz de anular durante case todo o duelo ao conxunto branquivermello.

Ao principio con ocasións; despois con menos chegada; ao final con máis oportunidades e sempre como un bloque compacto, de suma esixencia e complicación para o equipo madrileño, que respirou co gol de Correa, vital para o seu quinto triunfo consecutivo no campionato e para manter a ambición e o ritmo polo título.

Porque o partido foi moi competido, de maduración lenta, sufrida e estresante para o Atlético, freado e limitado ofensivamente pola orde e a intensidade do Málaga, un equipo que corre como o branquivermello -xa o demostrou na primeira volta na Rosaleda- e que expuxo por momentos un xeroglífico en ataque para os locais.

GRAN NIVEL DO MÁLAGA. Non atopou o equipo madrileño o duelo que quería case nunca, esa prioridade na que insiste o seu técnico, o arxentino Diego Simeone, cada día en cada rolda de prensa, de dirixir o partido cara a onde máis lle convén, a manexalo por control, por presión, por ocasións, por xogo ou por fortaleza, pero dominalo si ou si.

Custoulle porque enfronte tivo un bo equipo, moi traballado, dificultoso sempre para o Atlético, que observou o primeiro tramo cunha sensación incómoda, realzada porque o Málaga tirou máis e obrigou a máis paradas ao esloveno Jan Oblak no primeiro cuarto de hora que moitos dos visitantes máis recentes, incluído o Barça.

Aí cruzouse o gardameta, cunha estirada ao intencionado disparo do croata Duje Cop, con rosca, despexado a córner polo cérbero, que despois interveu para liquidar un centro á área máis que inquietante e un cabezazo frouxo do brasileiro Charles; todo en 25 minutos, incluído un penalti reclamado por Ignacio Camacho.

Antes, só algún simulacro, un centrochut de Koke e unha ocasión do Atlético, definida desviada por Antoine Griezmann, unha noticia pola milimétrica precisión e a capacidade goleadora do atacante francés. E despois, ata o descanso, xa non chegou o Málaga, pero tampouco moito máis o equipo branquivermello, apenas unha acción individual do belga Yannick Carrasco repelida polo mexicano Memo Ochoa.

Había nervios no Atlético, impreciso coa Liga en xogo, sen o partido que probablemente deseñara desde o vestiario, sen tanta pegada como demostra ultimamente e alertado de cando en vez polo Málaga, como un contragolpe que alterou un balón lanzado desde a banda, aparentemente desde o banco local, ao que se dirixiu o árbitro Mateu Lahoz para expulsar a Simeone rumbo ao descanso.

O ATLÉTICO ACABA VENCENDO A PRESIÓN. Xa era o final do primeiro tempo, o momento de charla no vestiario, de reformular o partido desde o punto de vista do Atlético, atascado entre a competitividade, a táctica e o rigor do seu adversario; un Málaga consistente, pero, ademais, por momentos impenetrable e indescifrable para os ataques do bloque madrileño.

Axitou o encontro o Atlético na continuación, con dúas voleas de Saúl Ñíguez, unha xogada individual de Fernando Torres e, de novo, outro parón ofensivo, mentres o público reconvía ao árbitro, mentres o arxentino Correa entraba ao campo, mentres o conxunto branquivermello seguía enredado e o seu rival máis reafirmado.

Pero a fe e a ambición do Atlético, neste momento, son extraordinarias. Tamén os seus recursos, como este sábado o primeiro cambio, o de Correa, que da nada sacou un lategazo desde a esquina da área á hora de xogo que, lixeiramente desviado por un defensa malaguista, rompeu o partido e deu a vitoria ao equipo madrileño, xa rearmado cara aos tres puntos.

Non tardou nada, catro minutos, en reforzar o seu medio campo, o arxentino Augusto Fernández por Griezmann, tal e como vira o desenvolvemento anterior do encontro, con tres sobresaltos serios máis na súa área e con outras tantas ocasións do Atlético, sostido por Correa e tres puntos imprescindibles no sprint final pola Liga para un equipo que suma xa 29 partidos esta tempada sen encaixar goles -22 no campionato de liga e 7 en Champions League-, o que máis na historia dun equipo de elite en España.