Tosar sobre polémica de Bandeiras como un actor "de cor": "Impórtanos moito a raza"

O intérprete coprotagoniza 'Adú', unha viaxe polo drama da emigración en África que se estrea o 31 de xaneiro 
Estrella en el Paseo de la Fama de Almería de Luis Tosar. RICARDO GARCÍA (EFE)
photo_camera Estrela no Paseo da Fama de Almería de Luís Tosar. RICARDO GARCÍA (EFE)

Luís Tosar, Anna Castelo, Álvaro Cervantes e os debutantes e novos actores Moustapha Oumarou e Zayiddiya Disssou protagonizan Adú, unha película coral dirixida por Salvador Calvo que pon o foco no drama da emigración en África e que se estrea nos cines españois o próximo 31 de xaneiro. 

Durante a presentación este venres en Madrid, e preguntado pola polémica ao redor da referencia de Antonio Bandeiras por parte dalgúns medios estadounidenses como un actor "de cor", Tosar sinalou en declaracións a Europa Press que isto responde á necesidade de diferenciarse. "Impórtanos moito a raza e a cor", dixo o actor. 

"Hai algo que non podemos evitar e é que a prominencia do home branco durante séculos provoca o que está a ocorrer hoxe en día: que uns queiran reclamar máis cota, con toda a lóxica, e que aínda así algúns teñamos vergoña de ser o que somos ou de onde provimos", criticou o actor en referencia á polémica xerada. 

En em <>Adú, Tosar interpreta a Gonzalo, un activista ambiental que recibe en Camerún á súa filla (Anna Castelo) para intentar afastala dos problemas coas drogas e reconducir a súa vida. De xeito paralelo, un neno de seis anos intentan coarse coa súa irmá nun avión para chegar a Europa, mentres que en Melilla, un grupo de gardas civís enfróntase aos subsaharianos que iniciou o asalto a un valo. 

No caso do seu personaxes, Tosar dá vida a un para que "nunca estivo moi presente" e que "foxe cara a adiante", sen "enfrontarse ás pantasmas do pasado". "Ten terror a asomarse ao abismo", conta o actor, quen se refire a Gonzalo como un home que "pasa polo mundo, pero o mundo non pasa por el". Sandra, a súa filla, está "moi perdida, evádese constantemente coas drogas e busca desesperadamente que a queiran e axúdena", conta Castelo. 

En palabras de Tosar, a ficción axuda a que o espectador polo menos párese para pensar en que está a pasar", mentres que os informativos "non dan esa oportunidade" porque "cada vez son máis frenéticos". "é moi difícil de dixerir e moi abafador, está feito en clave de videoclip, moi pouco profundo", criticou.

SALVADOR CALVO Dá VOZ A Los EMIGRANTES. O cineasta Salvador Calvo debutou na longametraxe en 2016 con em <>1898: os últimos de Filipinas, unha visión antibelicista dun feito histórico real, e nesta ocasión recorre a un drama actual para profundar nas historias reais que se esconden tras as "cifras" dos miles de persoas que chegan a España e ver que "non é tan fácil dicirlles que non poden entrar". 

"Adú leva a entender por que estas persoas fan esa viaxe xogándose a vida, porque non queda outra. Ninguén quere deixar á súa familia, os seus amigos, porque si, senón porque non queda outro remedio. Se quedan van morrer", dixo o director, quen pretende facer entender que "cando un rouba é porque non queda outra". 

Tal e como relatou, esta película xurdiu durante a rodaxe da súa anterior película en Canarias. Alí, a súa parella acompañoulle e, tras traballar coa Comisión Española de Axuda ao Refuxiado (CEAR), coñeceu unha historia que, segundo indicou, podería ser a do protagonista da súa película. "Un neno de seis anos chegou cunha suposta nai e as súas dúas irmás e despois descubriuse que non eran familia, senón que lle traían para tráfico de órganos", contou.

Comentarios