O ourensano Rodrigo Cortés dirixe 'Blackwood', unha reflexión sobre a arte con Uma Thurman

A cinta producida por Stephenie Meyer estréase o próximo 3 de agosto

Rodrigo Cortés
photo_camera Rodrigo Cortés. EFE

¿Que faría Polanski encerrando a cinco nenas nun lugar que as transcende?, preguntouse Rodrigo Cortés cando lle chegou o borrador de Blackwood, unha película na que dirixe a Uma Thurman e que reflexiona "sobre a natureza creadora e destrutora da arte", explica o director.

Cinco adolescentes problemáticas ven obrigadas a acollerse a un programa de ensino impartido pola enigmática Madame Duret (Uma Thurman) no internado Blackwood, pero pronto empezan a mostrar talentos singulares que non sabían que posuían, desde a música ata a poesía, pasando polas matemáticas.

Cando a fronteira entre realidade e soño comeza a facerse demasiado difusa, todas comprenden ao fin o motivo polo que foron chamadas a Blackwood.

Cortés (Ourense, 1973) preguntouse "que faría Polanski" cunha premisa así, e desde esa mirada "desenvolveu" esta historia que chegará aos cines o 3 de agosto e que está baseada nunha novela xuvenil que a produtora Stephenie Meyer (da saga Crepúsculo) leu cando era nena.

"Stephenie Meyer leu o libro cando tiña 10 anos e obsesionoulle para sempre, foi o seu achegamento ao mundo do fantástico, imaxino, do mesmo xeito que supuxo para min cando lin a Stephen King, Richard Matheson ou Poe", comenta Cortés.

'Blackwood' trata o "enorme poder transformador da arte"

Nese libriño, o director vía unha premisa "enormemente cruel que a novela, por razóns naturais, non explotaba, e enormemente desapiadada", e que "permitía facer unha reflexión sobre a natureza creadora e destrutora da arte, do seu enorme poder transformador, para ben e para mal".

Unha cinta sobre "o custo erosionador e desgastador do talento e da xenialidade", que segue a dinámica dos contos clásicos.

"Os contos infantís foron sempre enormemente implacables, e nunca resultaron condescendientes co seu público potencial, co neno. Dalgún xeito iso é moitísimo máis recente, tratar de protexelos das verdades da vida, en lugar de preparalos para elas", apostila.

Cando decidiu facerse cargo dunha historia "cunha clientela potencialmente adolescente", a primeira decisión foi ser "absolutamente respectuoso con eles": "Ser respectuoso con eles é evitar toda tentación de paternalismo e condescendencia para tratalos de forma tan cruel como o faría calquera película".

"Por algunha razón —continúa o director— Stephenie decidiu que só tiña sentido no mundo de hoxe facelo a través dunha voz moi persoal que o convertese en expresión do seu propio mundo interior, e por algunha razón pensaron neste director europeo que metía a xente en caixas e enterrábaos vivos".

Rodrigo Cortés suma a Uma Thurman á longa lista de prestixiosos actores e actrices aos que dirixiu

Así, o cineasta que "enterrou" a Ryan Reynolds ponse agora á fronte das mozas Anna Sophia Robb, Isabelle Fuhrman, Vitoria Morais, Rosie Day e Taylor Russell, e da impoñente Uma Thurman.

"Unha das grandes vantaxes de traballar con Robert De Niro é que a partir de aí te podes quitar moitos pesos de encima porque todo o mundo é máis pequeno que el", ri Cortés.

Fora diso, Thurman "non apareceu da nada no set" de Blackwood, unha impresionante mansión que non existe como tal, xa que "case" o 90 por cento da cinta rodouse en estudios en Tarrassa.

Houbo conversacións previas coa actriz, e na primeira reunión Cortés e ela "comprenderon no acto que todo ía ir moi ben".

"Rimos moito, puidemos ser moi francos e duros o un co outro. ela ten unha natureza moi neoiorquina e moi insultante coa que resultaba moi fácil traballar. Eu no set cos actores sempre impoño unha ausencia absoluta de solemnidade", engade o director de Luces vermellas e Concursante.

"O primeiro que lle dixen a Uma —continúa Cortés— cando acabou a súa primeira toma era que me estaba facendo perder tempo e diñeiro. Miroume, riu, entendeuno perfectamente e a partir de aí todo moi fluído".

Así, dirixindo a Thurman ou De Niro, o cineasta galego únese ao club de directores españois máis cotizados, nunha "época moi concreta na que o mundo se converteu nun sitio moito máis pequeno que antes".

"Temos as cousas máis fáciles nese sentido que cando Bigas Luna rodou Angustia en inglés ou que cando Antonio Banderas cruzou o charco. O que fixeron outros antes de nós, deixounos o camiño máis fácil", conclúe o realizador. 

Comentarios