"Neste libro van descubrir un pouco máis a María, a nai, a muller, a persoa... non a Virxe, nin a mártir, nin a célibe", así explica a lucense Teresa Vilariño o contido deMaría de Nazaret. Datos do Novo Testamento sobre a nai de Jesús.
Visiblemente emocionada e arroupada por decenas de persoas, Vilariño presentou este martes no Vello Cárcere o seu libro nun acto que contou coa participación de Jesús Fernández, director do Movemento Bíblico Diocesano de Lugo, do que a autora formou parte. "Chama a atención o esforzo didáctico e de divulgación desta coidada edición que consta de mapas e cadros hipnóticos que nos van a axudar a achegarnos á María da Terra. Teresa aproxímase a ela usando a antropoloxía cultural para entender o contexto dunha muller de fai 2.000 anos, unha xudía en Palestina. Dese modo axúdanos a comprender mais alá dos conceptos espiritualistas e a achegarnos á realidade científica dos textos bíblicos", precisou Fernández.
"Creo que hai moita fame de Deus no mundoy que os textos relixiosos teñen que chegar tamén aos seglares"
No evento interveu ademais Blanca García Montenegro, presidenta do Grupo O Progreso e amiga da infancia da escritora, á que definiu como "unha persoa inqueda, traballadora, que non se rende xamais e que chega ao corazón pola súa personalidade loitadora".
Teresa Vilariño agradeceu as palabras de apoio recibidas e confesou que escribir este libro foi un reto persoal. "Un día abríronseme os ollos e aprendín a mirar a Biblia doutro xeito. Descubrín todo o que nos traslada. Creo que hai moita fame de Deus no mundo e que os textos relixiosos teñen que chegar tamén aos seglares".
INVESTIGACIÓN. A lucense asegurou que na escritura da súa obra "tivo moito que ver a providencia", pero tamén contou cun arduo traballo de investigación. "Utilicei textos de grandes exéxetas bíblicos para que os lectores poidan sacar o seu propio retrato de María, unha persoa do pobo que, sentíndose cristiá e plenamente capacitada para transmitir o mesmo que ela recibiu, ofrece un aspecto ata agora reservado a uns poucos pero no que todos poden atoparse. Isto non significa que esteamos a falar dunha vida escondida. Só que nos gusta vela vivindo entre nós, como unha persoa normal, para sentirnos, ao mesmo tempo e coa súa soa presenza, un pouco máis libres na nosa propia condición", dixo a autora.
