Parodia, humor e "algo de realidade" nas memorias de Jim Carrey

Jim Carrey. ARCHIVO
photo_camera Jim Carrey. ARQUIVO


A carreira de Jim Carrey sustentouse na comedia máis disparatada con algunhas honrosas excepcións e os seus personaxes apoderáronse a miúdo del. Algo que o actor volve repetir no seu libro Recordos e desinformación, no que é difícil discernir que e canto hai de verdade.

"Nada disto é real, pero todo é verdade", afirma Carrey sobre un libro que sae este martes á venda en español (Temas de Hoxe) e no que partindo dunha historia disparatada, a imaxe e semellanza de Ace Ventura ou A máscara, o actor e Dana Vachon escribiron un libro no que o máis interesante sae da lectura entre liñas.

é a historia dun actor chamado Jim Carrey e das diferentes etapas que pasa, desde uns inicios complicados a unha rotunda fama tras o que chega o declive e unha crise existencial que lle fai caer nunha vida que vira ao redor das series de Netflix, os vídeos de Youtube e as noticias de TMZ.

Un personaxe autoparódico co que o actor lanza dardos envelenados a Hollywood e á frivolidade que reina entre as estrelas mentres conta como busca renacer cun proxecto sobre Mao Zedong no que está implicado Charlie Kaufman —guionista da película máis valorada da súa carreira, ¡Esquéceche de min!—.

"Non hai nada, neste punto da miña vida artística, máis aburrido que a idea de escribir os feitos reais da miña vida nalgunha orde cronolóxica", asegurou Carrey nunha entrevista con The New York Times pouco antes da publicación en xullo do libro en Estados Unidos.

De aí xurdiu a idea de escribir unha historia salpicada de detalles da súa vida. ¿Cales son? Difícil, por non dicir imposible, sabelo.

A súa orixe canadense, a non sempre fácil relación cos seus pais —Percy e Kathleen—, ou algunhas das súas parellas —Linda Ronstadt ou Renée Zellweger— son elementos reais facilmente reconocibles, como o é a súa preocupación polo medioambiente ou polo capitalismo feroz.

A partir de aí hai que mergullar para atopar realidade entre as historias e os personaxes que se mesturan nunha narración fatalista sobre o fin do mundo, cunha invasión de ovnis como principal ameaza.

Todo iso salpicado cun desfile de personaxes que van desde un dos seus mellores amigos, Nicolas Cage, a colegas como John Travolta, Gwyneth Paltrow, Daniel Day-Lewis, Goldie Hawn ou Kelsey Grammer. 

Pero tamén Morante de la Puebla —por quen Zellweger o abandonou, nun dos divertidos disparates da historia—, o ditador panameño Manuel Antonio Noriega, Nancy Reagan, Kanye West convertido en arcanxo ou Kim Kardashian que se une aos ovnis mentres estrelas como Steven Spielberg ou Tom Hanks preparan a súa fuxida da Terra.

Unha enorme metáfora da realidade, como recoñeceu en entrevistas con medios estadounidenses Carrey, que no libro é un avatar de si mesmo, un representante dos artistas e dos famosos, do mundo de excesos e vaidade ao que pertenceu e do que agora parece querer saír.

Algo que resumen Carrey e Vachon na cuberta do libro:

"Houbo un tempo en que fomos artistas. ¡Fomos puros! Pero todos convertémonos/convertémosnos nun pasatempo, cedemos o poder da fama, da comodidade, da aceptación allea. Pasámonos a vida perseguindo algo baleiro, a 'relevancia', e sérvense do noso medo a perdela para acurralarnos. Diñeiro sucio malayo. Diñeiro saudita. Aceptámolo todo. ¿Que nos pasou?"

Comentarios