O Museo do Prado, Premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades 2019

O Prado recibe o fallo do Príncipe de Asturias "co lexítimo orgullo de ser patrimonio de todos os españois" ►Ten os maiores conxuntos do Bosco, Tiziano, El Greco, Rubens, Velázquez ou Goya

El director del Museo Nacional del Prado, Miguel Falomir. FRANCISCO G. HERRERO
photo_camera O director do Museo Nacional do Prado, Miguel Falomir. FRANCISCO G. HERRERO

O xurado do Premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades 2019. EFEO Museo do Prado foi galardoado co Premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades 2019, segundo fixo público este martes en Oviedo o xurado encargado da súa concesión. Nesta edición concorrían un total de 29 candidaturas procedentes de 14 países. Este foi o segundo dos oito Premios Princesa de Asturias que se conceden este ano, en que cumpren o seu trixésimo novena edición. 

Esta candidatura foi proposta conxuntamente por Mario Vargas Llosa e Antonio Muñoz Molina, Premio Príncipe de Asturias das Letras 1986 e 2013, respectivamente; Norman Foster e Rafael Moneo, Premio Príncipe de Asturias das Artes 2009 e 2012, respectivamente; Alberto Anaut, presidente da Fábrica e da Fundación Contemporánea, Luis Gordillo, Cristina Iglesias, Julio Llamazares, Gonzalo Suárez, Jaime Rosales, Aitana Sánchez-Gijón, Alberto García Alix, Chema Madoz, Pierre Gonnord, José Luis Gómez, Juan Barja e Javier Gomá. 

Desde a súa fundación, o Museo ingresou máis de 2300 pinturas e gran cantidade de esculturas, estampas, debuxos e outras pezas

O Museo Nacional do Prado inaugurouse en Madrid o 19 de novembro de 1819 como Real Museo de Pinturas e Esculturas para albergar obras procedentes das coleccións reais, que comezaran a tomar forma no século XVI con Carlos I e que foron enriquecidas por todos os monarcas que o sucederon. Cun primeiro catálogo integrado por 311 pinturas, o Museo, que pronto cambiou a súa denominación a Museo Nacional de Pintura e Escultura, xa servía de depósito para outras 1510 procedentes dos Reais Sitios. 

O Museo ocupou o Gabinete de Ciencias Naturais, obra de Juan de Villanueva, no que se coñecía como Prado dos Jerónimos, polo que popularmente chamouse Museo do Prado antes de recibir esta denominación oficial a principios do século XX. Douscentos anos logo da súa inauguración, tras varias reformas e sucesivas ampliacións, o Museo do Prado segue cumprindo a alta misión de conservar, expor e enriquecer o conxunto das coleccións e obras de arte que, estreitamente vinculadas á historia de España, constitúen unha das máis elevadas manifestacións de expresión artística de recoñecido valor universal. 

O ministro José Guirao celebra o Príncipe de Asturias ao Prado, "símbolo do país" e o "mellor museo de pintura do mundo"

Convertido na institución cultural máis importante de España e nunha das pinacotecas máis destacadas do mundo, o Museo Nacional do Prado ten unha colección de preto de 8.000 pinturas, das que 1.700 están expostas no edificio Villanueva e máis de 3200 distribúense entre 255 institucións culturais de toda España. 

As súas salas, polas que pasan anualmente case tres millóns de visitantes —máis da metade estranxeiros—, serviron de inspiración a algúns dos pintores máis significativos dos últimos 150 anos, como Fortuny, Sorolla, Picasso, Monet, Renoir, Durant ou Chase. 

Guillermo Solana, director do Thyssen, describe o Prado como "o castelo da pintura" e un "monumento ao consenso" 

O Prado é coñecido máis como museo de pintores que de pinturas pola singularidade da súa orixe dependente do mecenado real dos séculos XVI e XVII, orientado a reunir o maior número de obras posible dos artistas preferidos. Por este motivo, o Museo ten os maiores conxuntos do Bosco, Tiziano, El Greco, Rubens, Velázquez ou Goya, nalgúns casos con máis dun centenar de obras. Coa dinastía Borbón chegaron os pintores franceses nun século XVIII dominado por artistas foráneos, como os italianos, ata finais da centuria, na que Goya devolveu a un español o dominio do escenario cortesán.

Comentarios