Morre o director Jordi Grau aos 88 anos

O director de cine catalán Jordi Grau faleceu este mércores en Madrid aos 88 anos de idade, segundo informa a Efe fontes da familia deste realizador crave, que fixo cine de autor, de terror e coqueteó co destape nos 70.

Jordi Grau (Barcelona, 1930) versátil e arriscado, traballou máis intensamente nos anos 60 e 70 e tamén durante a Transición. Amigo de Fellini, foi director de La trastienda (1975), que incluía a súa vez o primeiro vez en España o primeiro espido integral protagonizado por María José Cantudo.

Pero tamén foi autor de películas de terror como Ceremonia sanguenta e especialmente No profanar el sueño de los monstruos vivientes (1974), considerada unha icona do cine de terror no ámbito internacional.

"É curioso que sendo un director de cine de autor, ao meu pai váiaselle a coñecer internacionalmente polo cine de terror", explica a Efe Carlos Grau, cineasta tamén e profesor universitario.

Grau comezou o seu primeiro contacto co cine en 1949, ao traballar como extra nunha película. Máis tarde inclinouse polo mundo da pintura e expuxo os seus cadros en varias ocasións, entre 1952 e 1956.

Comezou a colaborar en diversas películas, nunhas como actor como sucedeu en La rana verde (1956) de José María Forn (1956), e noutras xa como axudante de dirección.

En 1956 foi a Italia cunha bolsa para realizar estudos cinematográficos no Centro Sperimentale della Cinematografía en Roma, onde foi axudante de varios realizadores do país, entre eles Antonioni. En 1957.

Grau realiza a súa primeira curtametraxe O don do mar e posteriormente dirixiu Costa Brava 59 (1959); Sobre Madrid (1960); Medio siglo en un pincel ( 1960); Barcelona, vieja amiga (1961); Ocharcoaga (1961) ; Niños (1961) e Laredo, costa de esmeralda (1961).

En España iniciou as súas actividades como director en Barcelona coa súa película Noche de verano (1962), da que foi co-guionista.

A súa segunda cinta foi El espontáneo (1963), que representou ao cine español no Festival de Karlovy Vary. Tamén outra película súa, Acteon (1965), representou a España no Festival de Moscova en 1965.

Obtivo o Premio Cidade de Barcelona coa súa película Unha historia de amor (1966). E entre o seu filmografía destaca: Tuset Street, que finalizou e asinou Luís Marquina, por desavinzas coa produtora; La cena (1968); Historia de una chica sola (1969) Chicas de club/ Cántico (1970); Ceremonia sanguenta (1972) e Pena de muerte (1973).

Ademais da citadas Non profanar o soño dos mortos (1974); A trastienda (1975); El secreto inconfesable de un chico bien (1975); La siesta (1976); Doña Mesalina (1977); Cartas de amor de una monja (1978) e La leyenda del tambor (1981).

Logo de rodar en 1983 Coto de caza, en marzo de 1984 a universidade californiana de Berkeley dedicoulle un ciclo .

En xaneiro de 1990 presentouse o seu filme La puñalada sobre un drama rural do século XIX, na que interviñeron José Vivó e Christian Vadim.

Grau traballou tamén en televisión, en obras como Boris Godunov, El museo do Prado ( 1966); Benito Pérez Galdós (1968) para o espazo Biografía; Los contestatarios (1971); "Un torero, un día"( 1971) ou Del blanco al negro (1971).

Jordi Grau, que facía todos os guións das súas películas, tamén se dedicou á literatura. Destaca o seu ensaio: "O actor e o cine", (1962), varias obras teatrais como Ella, La sal, Navídico Pirulí ou La cáscara de nuez. Tamén un libro sobre Fellini e o seu último traballo un volume de memorias: Confidencias de un director descatalogado (2014) en Calamar Ediciones.