LUCÍA Galán leva 40 anos subíndose aos escenarios co seu irmán, Joaquín, no dúo Pimpinela. Este sábado ambos traerán á Coruña as cancións máis coñecidas da súa carreira, moitas xa míticas como aquela de ‘Esquéceme e pega a volta'. Tráenos Cávea Producións, co patrocinio da Xunta e o Xacobeo.
¿Corenta anos non é nada como case dicía aquel tango de Gardel?
Estes 40 anos pasaron relativamente rápido. Foron catro décadas de cantar á familia, facendo unha música coa que se identifica a xente porque moitos pais pasaron a nosa música aos seus fillos, unha música que cantaba e contaba historias. Foron 40 anos nos que se viviron momentos moi emotivos.
Explíquenos como se pode estar catro décadas cantando e discutindo á vez no escenario. [Risas].
Pódese estar catro décadas no escenario cando unha ten a posibilidade de facer o que lle gusta con moita paixón. Cando Joaquín compón, ponse na pel de moitas persoas, o que logo fai que se identifiquen coas súas cancións. E o noso obxectivo en directo foi sempre estar á altura de concertos de primeiro nivel, sempre coa vocación de facer teatro coa música con traballo, disciplina e sentido do humor.
De tanto discutir no escenario, aínda que fose en clave musical, moita xente creuse sempre que eran parella...
Si, sobre todo, ao principio. Creaba confusión e pensábase.
Comezaron vostedes a cantar a dúo cando estaban de moda as parellas nos escenarios. Era a época da o Bano e Romina, Sergio e Estíbaliz ou Víctor e Ana… ¿Por que agora xa non hai parellas cantando nos escenarios?
As parellas que nomeaches teñen unha relación familiar. Polo xeral, non é fácil traballar en parella nos escenarios. A presión e as viaxes causan madeixa e cando non hai dúas formas de traballar parecidas poden xurdir celos. En cambio, cando hai un lazo afectivo estas cousas dilúense.
¿Cando eran nenos tamén discutían en casa como adoitan facer os irmáns?
Non, temos bastante diferenza de idade. Levámonos seis anos e cada un vivía no seu mundo e tiña os seus amigos.
Dá a sensación de que nas súas cancións sempre gaña a muller. ¿Cre que, nunha parella, é así?
Non creo que nunha parella teña que gañar alguén. Debe ser todo parello para gardar o respecto ás opinións de cada quen. Hai que entender que o outro é unha persoa distinta. Se non, o que vai haber é unha competencia polo poder e iso o que fai é destruír aos dous.
Nestes 40 anos de carreira, recibiron nada menos que 100 discos de ouro, platino e diamante. ¿Pódese dicir que descubriron a fórmula do éxito levando os problemas de parella ao escenario?
O éxito non foi só por ese tipo de cancións e de historias. Fose moi difícil ter éxito só con iso porque se faría repetitivo. Nós cantamos tamén ao amor, á familia, en contra da violencia de xénero, ao amor igualitario, á nenez deixada de lado... a un conxunto de historias.
O seu padriño musical foi Luís Aguilé, tamén arxentino. ¿Que viu en vostedes para convencelos de que cantasen xuntos?
Cantabamos xuntos de mozos na nosa casa. Como a nosa familia é española, soaban xotas, gaitas e pasodobres. A nosa nai dicíanos que tiñamos que facer fose o que faciamos en casa e Luís deunos a palabra profesional que nos faltaba.
¿Como o coñeceron?
Coñecémolo en Madrid, nunha das moitas visitas que faciamos a España. O meu irmán coñecía ao seu mánager e fomos a xunto del a levarlle un recado que traiamos de alguén de Buenos Aires. Coa man no corazón, ¿algunha vez tivo que dicirlle a alguén na súa vida aquilo de esquéceme "e pega a volta"? Non, a ninguén llo dixen.
¿Tampouco, na súa época xuvenil, a Diego Maradona, con quen tivo un romance?
Esa é unha historia de hai moitos anos, que ocorreu alá cando eramos moi novos. Eu tiña 22 e el, 25. Pero tampouco llo dixen.
Pouca xente, aquí en España, coñece a súa faceta solidaria cos nenos desprotexidos. ¿Como decidiron pór en marcha O Fogar Pimpinela para a Nenez?
Foi por vocación. Se non fose cantante, sería mestra. O noso proxecto atende a nenos en situación de risco e o que facemos é traballar coas súas historias persoais de vida para asegurarlles un futuro máis digno. Levamos xa vinte e sete anos con este labor solidario.
á mantenta, ¿de onde vén o nome Pimpinela?
é o nome dunha flor que é vermella e negra.
Seguindo cos nomes. Vostede non se chama Lucía, chámase María Graciela. ¿Por que se puxo Lucía?
Foi unha suxestión da compañía discográfica e ocorréulleme porme Lucía pola canción de Joan Manuel Serrat. Ese tema é tan fermoso que sempre me preguntei: ‘¿Quen será esa Lucía?'.
Son fillos de emigrantes. O seu pai era asturiano e a súa nai, leonesa. ¿Considéranse tamén medio españois, ademais de arxentinos?
Considerámonos das dúas terras e levamos moitos anos percorrendo Galicia tamén.
