O escultor e artista plástico Paco Pestana faleceu este luns en Lugo por mor dun infarto. Os seus soños de neno eran ser "lexionario, boxeador e mineiro". Ao final, atravesou esas vidas e unha decena de vidas máis como hostaleiro, técnico agrario, hippie, artista e comisario de arte. Nacera en Peredo (Castroverde) en 1949, nunha familia acomodada de labradores. Hai unhas semanas foi nomeado fillo predilecto do concello.
Pestana fora o luns á hora comer a casa duns amigos situada na contorna de Lugo. Logo da comida marchou a durmir a sesta. Espertouse, estivo a falar por teléfono e vendo a televisión. Un intre máis tarde levantouse, sentiu que lle fallaba o corpo e esborrallouse.
Paco Pestana chegara a Lugo con 11 anos a estudar o bacharelato; primeiro a casa dunha amiga dos seus pais e despois estableceuse nun piso fronte ao xardín de San Roque. Fixo o servizo militar no Sahara como lexionario, onde puido practicar a súa afección ao boxeo. Lograra cumprir dous dos seus soños.
O vendaval de Maio do 68 levárao un tempo a Holanda e chegou a montar un bar, O Agarimo, na rúa de Salvador de Madariaga, de Lugo. O local, situado xunto ao cuartel da Garda Civil, era un ámbito para respirar liberdade. A líder comunista Enriqueta Otero frecuentábao. Había moitas noites nas que as consumicións se abonaban a vontade do cliente.
A seguinte experiencia libertaria foi fundar unha comuna en Negueira de Muñiz. O fracaso do modelo fixo que baixase ás minas de Asturias. O seu primeiro intento foi ofrecerse cunha melena, unha capa e un bastón. O capataz aconselloulle dedicarse a escribir poesía. Cambiou o seu aspecto e conseguiu o traballo noutra. Así culminou as súas tres vocacións.
Estivo a traballar para servizos agrarios públicos pola zona de A Fonsagrada durante uns meses. Impartía coñecementos sobre maquinaria e técnicas de cultivo. De regreso a Lugo desenvolveu a súa inclinación cara á arte e a poesía. O seu amor pola natureza e polos animais foi unha constante que está presente en toda a obra que empezou a desenvolver entón. Nas súas pezas desenvolveu unha liña caracterizada pola mestura de elementos dispares sempre envolvidos nas tramas do humor, a fantasía e a teatralidade. Mantívose alleo a toda tendencia, corrente ou grupo; guiándose sempre polo seu instinto.
Foi comisario de numerosas exposicións en toda España e alentador das iniciativas artísticas máis inesperadas. Actualmente estaba a preparar unha mostra de Vázquez Cereijo en Orihuela.
Residía coa súa muller en A Milagrosa, onde tiña un taller na esquina entre a rúa Unidade e a Praza de Alacante. Era pai dun fillo.
Paco Pestana era tan coñecido en Lugo polo
Todos as mañás tomaba café con seis churros na Modernita, no Mercado. Sentía horror polos horarios ou as citas. Todos os atardeceres pedaleaba ata o parque de Rosalía para asomarse ás costas e dar as boas noites aos seus amigos, os paxaros. Pestana foi hai anos, na última década do pasado século, colaborador do Progreso na súa faceta como escritor. A capela ardente está instalada en Velorios Lucenses, nas Arieira, e o funeral será este mércores ás 11.00 horas no mesmo lugar.
