Plácido triunfo do Leche Río Breogán na liña do que vén sendo o seu rendemento como local. é dicir, sen altibajo no seu xogo, con intensidade desde o primeiro minuto e sendo capaces de reporse a parciais en contra sen caer nos erros que moitas veces marcan o seu fracaso a domicilio, é dicir sen precipitación, sen nerviosismo e sen perder o xogo de equipo.
é certo que o rival, o Covirán Granada, colaborou. Foi un visitante amable, deses que en casa allea non quere incomodar o máis mínimo e que deixa ao anfitrión coas ganas de volver invitar. E é que os granadinos non inquietaron practicamente en ningún momento. O seu inicio de partido xa marcou con claridade o que ía ser o partido.
O Breogán atento no rebote e en defensa, marcou tan claramente as distancias que cando Juan Pablo Pin, técnico visitante, solicitou o seu primeiro tempo morto, aos seis minutos do inicio, a vantaxe xa era de trece puntos, (18-5). Aínda que hai que recoñecer que as ausencias de Carlos Corts e de Carlos Cobos deixaron colla a dirección do Granada, só en mans de Josep Pérez, o certo é que os andaluces tampouco mostraron a actitude, a agresividade e incluso as ganas que se necesitan para gañar fóra de casa. O seu balance nesta tempada de só un triunfo, en Madrid na cancha do Canoe, en doce desprazamentos dio case todo.
Ou sexa que o Breogán podía gustarse e fíxoo nalgunhas fases. Como dicía Diego Epifanio en declaracións efectuadas a este diario aos seus xogadores xa lles gusta xogar no Pazo. E iso nótase. Tras o 26-12 co que finalizou o primeiro cuarto, o conxunto nazarí ofreceu nos minutos seguintes a súa mellor versión. E é que, a pesar de todo, é innegable que dispón de xogadores co talento suficiente como para non ter que ir pola liga recibindo derrotas. Aínda así antes do descanso, o Granada só logrou reducir as diferenzas por baixo dos dez puntos nun par de ocasións e situar ao mellor xogador rival, Marshawn Powell con tres faltas persoais.
► LEA A CRÓNICA COMPLETA NA EDICIÓN EN PAPEL DESTE DOMINGO DE EL PROGRESO
