A vivariense Lea Luaces, que sofre síndrome de Sudeck, Dor Rexional Complexo (SRDC) tipo 2 en grao 3 e irreversible, leva meses reclamando que lle dean sesións de rehabilitación, algo "fundamental" para a súa doenza.
A historia de Lea empezou o 7 de setembro de 2021 cando sufriu unha caída nas escaleiras da casa dos seus pais en Viveiro. "A dor era moi esaxerada, así que fun ao hospital a Burela", asegura. Sentía unha dor máis intensa na perna esquerda que no brazo, polo que a atención centrouse na perna. Segundo explica, en Urxencias fixéronlle radiografías e estivo toda a noite en observación e con medicación. "Pola mañá dixéronme que tiña a cabeza do peroné rota e puxéronme unha venda elástica, seguindo as ordes do traumatólogo, que en ningún momento me viu, e déronme cita para 10 días despois en Traumatoloxía", explica a moza. "Eu díxenlles que tiña a perna colgando e con parálise, pero mandáronme igual para a casa", di.
Como a dor non cesaba, regresou ao hospital e tamén lle fixeron unha radiografía do brazo, "pero dixéronme que non tiña nada porque non observábanse fracturas desprazadas e mandáronme para a casa". Desde o domicilio, Lea chamou á súa médica de cabeceira en Lugo e foi quen lle explicou que tiña o radio roto e o cúbito fisurado, polo que lle enviou unha ambulancia que a trasladou ao hospital, onde lle repetiron a radiografía pero a enviaron de novo a casa. "Fun a Lugo en coche para que a médica de cabeceira me inmobilizase ou brazo porque estaba roto", lamenta Lea.
Pero a dor na perna continuaba. Cando acudiu á consulta de Traumatoloxía, o 17 de setembro, "o traumatólogo díxome que podía ser que tivera unha lesión nerviosa e mandoume unha ortesis para inmobilizar ou xeonllo, que me puxeron na ortopedia", asegura a moza. A pesar de todo, a dor non remitía. Cando volveu a consulta en Traumatoloxía en outubro, o especialista pautulle facer unha electromiografía e unha resonancia, "que a día de hoxe aínda non me fixeron, a pesar de reclamalas", e rehabilitación.
En vista de que non a chamaban nin para as probas nin para a rehabilitación, Lea decidiu acudir a médicos privados para facerse as probas e a rehabilitación. Pero a dor seguía sendo moi intenso e, por iso, a súa médica de cabeceira derivouna de xeito urxente unidade de dor do Hula en febreiro. "Alí foi onde me dixeron que tiña a síndrome de Sudeck e que é irreversible", indica Lea, quen asegura que se trata dunha lesión nerviosa "neurodexenerativa que se agravou ao non recibir a atención axeitada dende ou primeiro momento". "Agora estou non chanzo 4 da unidade de dor e pasada de mórficos", indica e engade que hai dous meses que lle implantaron un neuroestimulador medular na vértebra L5 para aliviarlle a dor, "aínda que por agora ou 20% de mellora na calidade de vida non a noto".
No que se refire á rehabilitación, que ela agora reclama, explica que a chamaron en xaneiro do hospital e foille pautada no centro de saúde de Viveiro, pero volveu varias veces á lista de espera por protocolos internos ata que finalmente lle deron trece sesións no hospital. "En setembro volvín á médica rehabilitadora para que me desen máis rehabilitación e me prescribisen unha cadeira de rodas, a cadeira téñoa pero aínda sigo sen rehabilitación e xa puxen varias reclamacións", indica a moza, que ademais sufriu dous ictus isquémicos neste tempo, o último hai mes e medio.
Neste sentido, explica que tamén pediu rehabilitación no Hula, pero "dinme que non porque non pódenme poñer ambulancia dende Viveiro e eu enténdoo". Lea argumenta que tamén pediu unha consulta en Traumatoloxía para que lle axilizasen devandita rehabilitación e foi hai un mes. Logo desa consulta volveu facer unha reclamación á dirección do hospital e chamárona pero non lle deu tempo a coller o teléfono. Cando ela conseguiu contactar xa lle deron a cita a outra persoa. "Son unha persoa dependente e teño outros teléfonos de contacto, pero non vos chamaron e a min só unha vez, polo que volvín poñer unha reclamación", dixo.
"Foi todo unha deixadez", lamenta Lea, "ao principio non quería culpables, só saber ou que me pasaba e ou motivo de tanta dor e agora xa ou sei; vai máis dun ano dende a caída e sigo sen ter axuda e xa non sei que facer". Lea é profesora de Matemáticas en secundaria e non pode traballar e está á espera da tramitación para a dependencia e a discapacidade que ten solicitadas.
