Un veciño O Valadouro, José Antonio Labari Gurrea, que se instalou en municipio chegado desde Barcelona, conseguiu un pequeno gran éxito e nada habitual ao conseguir sacarse o carné de conducir con oitenta anos. E é que para el o paso dos anos non parece ser ningún impedimento porque non só atópase ben fisicamente, senón o bastante lúcido como para aprobar tanto o exame teórico como o práctico. O teórico á primeira e o práctico, á segunda.
Natural de Barcelona e viúvo desde hai tres anos, fixo as probas para ter máis autonomía, xa que "só podía ir no coche de liña, o que obrigábame a madrugar moito, saír ás sete e media da mañá de casa e regresar ás tres da tarde".
Labari explica que "fixen moitas prácticas, máis que por telo, foi por dicir que con 80 anos saqueino. Pódese facer todo o que un pretenda, non hai que encerrarse en casa, con esta idade tamén se poden cousas", subliña. Coa autorización na man acudiu a un concesionario e comprouse un coche que xa manexa "con moita precaución".
José Antonio agradece que "na autoescola Barlovento animáronme, a pesar de que no pobo dicíanme que comprase un coche sen carné. Fun con esa pretensión, pero me dixeron que aprendese, que para conducir eran necesarios os coñecementos e que case valía o mesmo o cuadriciclo que un coche que require permiso B". Labari está orgulloso e comenta que me levou máis dun ano" e ademais eloxia a todos os docentes, en especial a José Soto: "é duro, pero moi bo, un gran profesional".
GAÑAR AUTONOMÍA. Este condutor novel subliña que non sacou o carné "por bater ningunha marca, senón para moverme con outros horarios. Se teño que facer a declaración da renda xa non teño que levantarme ás seis da mañá para coller o autobús, porque non teño necesidade de madrugar. Estou contento, e se non o sacou tamén, son como Rafa Nadal, o espírito Nadal tería que telo moita xente, ten unha lesión crónica e no canto de dicir 'perdín porque me doe', di 'perdín porque o outro xogou mellor'. Sempre hai que estar a mellorarse a un mesmo".
MOI ACTIVO. Cando vivía en Barcelona fixo prácticas, pero non chegou a presentarse ao exame porque tiña un negocio no mesmo edificio en que vivía e non o necesitaba. Ao xubilarse comprou un piso en Ferreira, onde residía a familia da súa muller e coñecía xente.
Desde o ano 2016 vive na localidade valadourense e moveuse sempre en taxi. Mantense en boa forma e está activo. "Non fago os 100 metros libres en 10 segundos, pero fago ben os 10.000 pasos que recomendan, pois vou a todas partes camiñando", comenta, para apuntar que aínda que teña esa idade no carné de identidade, é moito máis importante que a que un ten na
Labari conta que xogou na escola de fútbol do FC Barcelona, onde realizou diferentes funcións: "Fun porteiro, acomodador e adestrador, tamén fixen defensa persoal, porque ensínanche moitas cousas, por iso teño super asimilado o de facer actividade física".
Tamén foi xoieiro
Na cidade Condal exercía de xoieiro artesán tras realizar os estudos correspondentes. Agora cultiva a súa afección pola pintura nun local que ten e recorda que estudou na Escola de Artes e Oficios de Barcelona, e na escola Massana. "Hai que facer algo para manterse activos, para previr o alzhéimer o máis importante é estar activos. No taller fago debuxos e o agasallo, é para non perder a práctica, teño esta inquietude", conta.
Independente
No seu percorrido vital, queda moi claro que Labari sempre viviu e traballou de forma independente e cheo dunha enerxía que non consumiu totalmente, senón que gardouse unha boa parte para poder gozar agora, incluso ao volante do seu coche.
