O ourolés Javier Mariño é un apaixonado dos viaxes. Xa visitou 159 países e fáltanlle 36 para cumprir o seu soño de visitar todos os do mundo. O confinamento e a rotura do tendón de Aquiles que lle recluíu en casa seis meses antes da pandemia fixo que empezase a escribir As jarras do trotamundos tras 20 anos viaxando. Asegura que crear os personaxes axudoulle a soportar o peche, "senón levaríao peor". Autoeditó 500 exemplares do seu libro en Círculo Vermello e pode adquirirse en Amazon, Fnac, a Casa do Libro ou baixo pedido en calquera librería de España. Tamén cabe a posibilidade de comprarllo directamente ao autor, que é profesor de Matemáticas en Viveiro. Preséntao esta tarde, ás sete e media, no multiusos de Ourol, e o 16 farao en Viveiro, ás oito da tarde, no multiusos.
Mariño asegura que soña "ao grande, con ser un best seller". "Iso é unha cousa que intento transmitir aos meus alumnos, que poden lograr o que queiran. Por exemplo, Adrián, non tiña nin pista de atletismo aquí para correr e disputou unha final olímpica. Se o soñas, se o traballas é posible, e estarás ilusionado, porque estás a facer o que queres. Ve polo teu soño, terás medo, pero vas vencelo. é un libro de algo imposible", di, pero el está cada vez máis preto de lograr o seu reto.
Xa visitou 159 países e fáltanlle 36 para cumprir o seu soño de visitar todos os do mundo
O PERSONAXE. Para a súa novela de intriga creou un personaxe que garda similitudes con el. Naceu en Ourol, é profesor de Matemáticas e vive en Viveiro, todo o demais é ficción. "Está baseado na miña vida, pero desde o primeiro capítulo recorda o que lle pasou dez anos atrás e ata o final non se sabe por que está trastornado o personaxe, que viaxou por todos os países".
Outro viaxeiro que lle visitou durante o Resu, ao que só lle faltan dous países, comentoulle que só oito españois visitaron todos os países do mundo e ningún é galego. A isto Mariño engade que "hai máis acodes que foron ao espazo, unhas 500, que xente que percorreu todos os países, unhas 380 persoas. Asegura que lle faltan algúns dos máis complicados, como Iemen, Iraq, Afganistán, Nixeria ou Mali. "Se cadra hai que deixar pasar un pouco de tempo para ir con seguridade", apunta.
Só oito españois visitaron todos os países do mundo e ningún é galego
PRÓXIMO DESTINO. O seu seguinte destino será
Outro soño seu é abrir unha cervexería para expor as jarras que trae das súas viaxes, así como os seus oito pasaportes, billetes e moedas ou fotos que planea colocar nas mesas do futuro establecemento. Pretende que sexa un lugar de encontro con cantos coñeceu durante as súas viaxes e para os viaxeiros do mundo. "é algo bucólico, o diñeiro que teño gástoo viaxando", aínda que na pandemia interrompeu a serie porque os seus pais son de risco ao ser maiores: "Hai que viaxar, pero seguro e sen enfermidades, se non se pode ir, non se vai. é o que máis me gusta, por iso sigo, satisfaime a xente que coñezo".
Outro soño seu é abrir unha cervexería para expor as jarras que trae das súas viaxes
EXPERIENCIAS LÍMITE. Logo de tantas viaxes, "as experiencias límite son as que máis me gustan, ver unha capital europea non, é unha máis, pero ver os gorilas da montaña en Ruanda, o lombo prateado, tes que andar pola selva catro ou cinco horas cun guía para atopalos, despois estás a dous metros, non podes mirarlle de fronte e o corazón vaiche a cen por hora; ou o gran quenlla branca en Cidade do Cabo (Suráfrica), onde o chaman con sangue de bonito e outros peixes, é adrenalina pura, el ataca a gaiola, é incrible. Esas experiencias só pódelas ter en safaris ou en lugares así, é unha aventura coma se foses o doutor Livingstone", sinala.
En 20 anos tamén pasou por outros momentos menos gratificantes, como na súa viaxe a Rusia. "Viaxando tanto é normal que che pase algo. ía cun compañeiro e fomos a tomar un vodka, tomamos dous ou tres e ao regresar viñamos cantando Catro vellos mariñeiros, detivéronnos por escándalo público e acabei no calabozo en Moscova. Estivemos tres ou catro horas en comisaría. Ao final penso que o que querían era asustarnos, cando nos deixaron ir eran as cinco da mañá e os policías ofrecíanse a levarnos ao hotel por 100 dólares, así sacaban un sobresueldo, pero nos fomos a pé. En África tamén intentan sacar algo de diñeiro, aínda que sexa un euro. Agora iremos catro brancos nun coche e pararanche para dicirche que está mal un intermitente ou algo así, son cousas que ocorren".
