Eu para ser feliz quero unha furgo

Tres sancibrenses comparten a súa afección pola bici ou o pádel pero, sobre todo, pola van life das viaxes e os fins de semana de surf
Los tres sancibrenses en uno de sus vehículos. José Mª ÁLVEZ
photo_camera Os tres sancibrenses nun dos seus vehículos. JOSÉ Mª ÁLVEZ

Esta é a historia de tres compañeiros de instituto que seguen conservando a amizade e cultívana compartindo viaxes a bordo das súas furgonetas camperizadas e autocaravana. Distintos modelos pero todas da mesma marca e con base en San Cibrao. O habitual é moverse pola zona a coller ondas como outros furgoneteiros pero ás veces pérdense por Europa e pretenden chegar algún día a Cabo Norte, en Noruega. Perseguen ese estilo de vida en liberdade que coa pandemia converteuse nun fenómeno de masas a lombos das autocaravanas, como pode comprobarse todos os veráns coa ocupación do peirao de Foz ou outras áreas habilitadas para elas, a de San Cibrao incluída.

AMIGOS QUE VIAXAN EN FURGONETA XUNTOS POUSANDO NO FARO DE SAN CIPRIAN

Con todo, dentro das furgos camperizadas adoita haber un proxecto persoal e un reto giratorio e plegable que xa non ten idade. Contactamos cos tres protagonistas a través de Pepe Vázquez, que aparcara o seu relucente Grand California en vermello e branco xunto a un pesqueiro atracado en Burela cos mesmos cores. Non era casualidade, era o da casa e a furgoneta chegou en plena pandemia. "Tiven que deixala no garaxe en plena pandemia ao chegar cando aínda estaba a sacar o carné de camión e fai falta ao pesar máis de 3.500 quilos".

A súa meta é aventurarse algún verán ata chegar ao Cabo Norte, en Noruega, e saen a por ondas os fins de semana

E é que se trata dunha autocaravana de gran volume e con teito sobreelevado. Unha segunda casa cuxo interior se asemella ao dunha pequena embarcación. Coa súa cociña, baño, camas e armarios, conectividad electrónica de hoxe en día e 174 cabalos axustados a un cambio DSG de oito velocidades. é dicir, un tope de gama cuxo custo oficial arrinca en prezos dun bo deportivo e que Pepe pediuna incluso con 4x4. "Debe ser das primeiras de España con tracción total". Sae co 4Motion da fábrica de VW en Polonia, sen pasar por carrocero algún. Nas redes sociais, a casa alemá promociónaa coa pregunta ¿con que vistas queres espertarche mañá? mentres que a California de teito elevable para durmir sería a liberdade en estado puro.

E iso lévanos ao proxecto de Brais Mella, cuxa T5 Multivan gris tamén chegou de Alemaña, de segunda man. Traballa nunha auxiliar de Alcoa e baixo os cristais tintados está en proceso de camperizarla. Os tres amigos, entre os 31 e 32 anos, apostaron case polo mesmo vehículo, que é un pouco o tótem entre os surferos. "Teñen o motor máis duro, un 5 cilindros e son vehículos que apenas se devalúan", explican.

20210921_195359

O caso do vehículo de David Villares, mestre de profesión en Burela, referendaría esa afirmación pois ten bastante historia, ao habela adquirido a unha muller vasca que deu un cambio radical na súa vida para emprender un pouco a senda do movemento Hippy e Flower Power que adoptou as primeiras Transporter de VW como medio de transporte. E ata hoxe son unha icona. David bautizou a furgoneta (case todas teñen un nome) como Malen en honra á súa anterior dona.

Cóntao así: "Coñecémonos en Cabo Vidio, eu ía cunha caravana arrastrada co coche de meu pai e aparquei ao lado dela. Comezamos a falar e quedamos en contactar e que me avisaría de vir por San Cibrao por se quería vela, pois gustoume como a tiña. Nese momento non podía adquirila pero acabei enviándolle un correo, coa circunstancia de que foi o fillo quen me contestou que acababa de falecer en abril do 2019, por un cancro, aos 65 anos".

Polo valor sentimental da sucesora das míticas T1 Bulli e T2, ela querería que continuase en ruta a súa furgo. David foi a buscala a Valencia e recorda que "dende que se xubilara, Malen vivía nela, en inverno polo sur da Península e durante o verán polo norte. O fillo tamén viu que eu lle ía dar unha vida á furgoneta".

David acabou comprando e dando nova vida á Volkswagen dunha viaxeira vasca que coñecera e faleceu

Ademais, coñécea a fondo. Sabe que da Carthago Malibú só hai 300 unidades polo mundo. E a pesar de ser a máis veterana cre que tamén é a máis dura, porque ao motor sacáronlle un caballaje máis contido (102 CV). Pronto se lanzou a renovala e adaptala ao seu gusto con tapizados, chans, vinilos... e adaptou a calefacción, neveira e cociña para consumir gas GLP pois normalmente tiran da enerxía do diésel.

Pero eles atópanse todo tipo de vehículos camperizados: ambulancias, buses e incluso chegaron a ver un camión cun container de barco encima, adaptado como casa. Tampouco hai un perfil único de afeccionado a esta forma de viaxar: "Atopas xente que viaxa soa, en familia, parellas de xubilados, surfeiras...". Coa pandemia disparouse a demanda destes vehículos. "A xente escapaba da casa e lanzouse ao aluguer pero moita incluso comprou sen saber se lle ía gustar", di Pepe.

De aí fenómenos como o aluvión de autocaravanas e furgonetas en Foz, con semanas de máis de cen no porto, o que consideran "un desfasamento". "Eu son máis de cambiar augas e marchar —recoñece David—, pero outros prefiren socializar así". En todo caso, os furgoneteiros adoitan levar outro rolo distinto aos máis sibaritas das autocaravanas, onde o vehículo máis habitual é a Fiat Ducato, carrozada de mil xeitos e comodidades.

20210921_201328Entre os tres amigos forman unha pequena comunidade de viaxeiros, coa súa propia imaxe plasmada en adhesivos onde se pode ler Road Trip e homenaxean o verán a bordo das VW. A personalización di moito e en ruta pódense atopar desde bonecas hawaianas nos cadros de mandos, dados nos retrovisores e vinilos de todo tipo.

David é dos que fai patria e tatuouse el mesmo o faro da Atalaia nun dos seus xemelgos.

Brais e Pepe aproveitaron este verán para baixarse a Portugal, onde non atoparon tanto ambiente de furgonetas camper como na Mariña. "Excepto en Nazaré (o das famosas ondas xigantes), non resto da costa non vimos tanta xente", di Pepe. Doutra banda, David fíxose 4.000 quilómetros en Francia, subindo a costa oeste ata Normandía "que ten partes idénticas a Galicia". Iso si, alí os mexillóns sérvenos directamente con patacas fritas.

"En Francia —explica David— xa teñen barreiras de altura para limitar as furgonetas e autocaravanas e iso é terrible, porque rompe o concepto pero, en cambio, abriron aparcadoiros de autocaravanas e por 10 ou 15 euros tes os servizos. Aquí, en cambio, facémolo gratis", di.

Escapar ao covid-19
O boom da vida cámper non afrouxa
O fenómeno xa se vía in crescendo durante os pasados veráns pero foi no 2021 onde se produciu a maior chegada de autocaravanas á comarca, un xeito diferente de viaxar cuxa masificación nalgunhas vilas e portos xa se afasta do modo de vida cámper máis envorcado ás actividades de lecer e natureza. Se as autocaravanas máis grandes e equipadas buscan o confort e atraen aos sibaritas, a liberdade de movementos das furgonetas camperizadas é moi apreciada, sobre todo polos mozos.

A elas acode un público moi diferente pero se presta a enganchar ás manitas, aos románticos dunha forma de vida "máis autónoma" e en xeral, aos nómades para quen a Volkswagen de faros redondos e gran emblema que levaba a T1 son todo un símbolo que xa vai pola sexta xeración, aínda que tampouco lle fan noxo ás Mercedes Marco Polo.

Tamén mariñáns
é probable que xa existan na Mariña máis autocaravanas e cámper nos galpóns das casas que lanchas gardadas do inverno.

20
Son as áreas públicas e privadas con distintos niveis de servizo para autocaravanas na Mariña, desde Ourol a Ribadeo. A última en abrir foi a da Chouza, en Trabada.

Comentarios