O Scirocco ten gancho: "Foi veo e xa me gustou"

Martín Vila posúe un coupé VW MkIII dos que reaparecen pasados os anos e cuxa liña sempre consegue volver as miradas ao seu paso
Martín VIla posa con su Sirocco.X.L.
photo_camera Martín VIla posa con su Sirocco.X.L.

"Foi veo e xa me gustou", asegura rotundo Martín do Volkswagen Scirocco do ano 2009. Poderiamos deducir que se tratou dunha máis das moitas compras impulsivas pero este mozo vivariense, hoxe xa con 30 anos e que manexa unha procesadora de madeira na empresa familiar Madeiras Patricio, ten motivos. A súa adquisición entraría entre as racionais, segundo o argot dos plumillas da automoción.

¿Por que alguén se compra un Scirocco novo en lugar do seu irmán Golf, chámese TSI, GTI ou TDI? Pois por diferentes motivos "xa sabía que quería ese :"Un coupé que sempre brillou polas súas fermosas carrocerías, cunha imaxe inconfundible e, como di el, por ter "algo especial" que moitos outros comparariamos co encanto e mocidade que emana un Audi TT, por exemplo. Outra icona do deseño, como subliñan os entendidos. Unha minoría nada preocupada pola capacidade de maleteiro ou pola visibilidade cara atrás adoptouno porque a súa turbo soa ben e combina unha fermosa carrocería e rechamantes cores que fan virar cabezas. A nobreza de reaccións e comportamento en condución deportiva converte ao Scirocco nun coche para estradas de montaña, que por aquí abundan.

Ademais, é un coche que vai e vén, resucitándoo os alemáns cando lles vén en gana. Esta é a terceira edición do modelo deportivo que saíu en 1974 dos talleres do carrocero xermano Karmann aínda que Martín cre que o seu o fabricaron xa en Portugal, antes de ser descatalogado no ano 2017.

Outra cousa tiña clara, non sería flor dun día. Quería un automóbil que soprase como o Scirocco. "Para toda a vida, compreino coa intención de non cambialo e vouno ter ata que morra ou coche", porque neste caso non é un xoguete de fin se semana senón o seu medio de transporte habitual. Por iso, ao elixir debaixo do capó foise ao práctico: Os catro cilindros gasolina 1.4 de 122 cabalos é máis que suficiente para circular de xeito legal e, ademais, a este propulsor pode espremérselle unha media de consumo cada vez máis valorada. "Eu saquéille 5 litros cada cen quilómetros nunha viaxe recente a Madrid", di. E ademais con etiqueta ecolóxica.

é dicir, Volkswagen converteu o que era un competidor para coches como os Ford Capri, Opel Manta ou os primeiros Toyota Celica que encadilaban aos alemáns, nun coche de gran rendemento e a prezos razoables pois estas unidades roldaban a principios de século os 21.000 euros. Finalmente achegouse á plataforma de gran tirada do Golf, onde a marca envorca moito diñeiro. Chasis e eficacia aparte, Martín, atopa cousas compartidas co Passat e desde logo a súa liña e os seus acabados son moi sólidos.

Él non tivo que modificalo moito, rebaixouno cunhas suspensións Bilstein 12 para que fose un pouco máis duro e reforzou o seu empaquetado cuns separadores de rodas diante e detrás. Os cristais tintados xa os pediu de fábrica.

Sobre o futuro, Martín pertence a ese numeroso club de mozos que espera máis do hidróxeno que dos coches eléctricos e estraña os tempos en que os automóbiles viñan sen electrónica, sen peche centralizado, sen aire acondicionado, sen abs ou gps… "Se puidera volvería ós coches de toda a vida, aínda acordo ou Opel Corsa de 1989 de miña nai. Había que tirarlle do aire pero aquelo se que era conducir", recorda.

Comentarios