Os reis da festa

As bandas reinan nas sesións vermú e verbenas deste verán con pasodobres, cumbias, boleros, baladas e ata rocanrol

componentes de la banda de musica de foz — Algunos de los componentes de la banda de musica de Foz. ÁLVEZ

L. F. BOUZA

16/jul./21 - 15:12

Seguinte

As bandas de música desveláronse como gran aposta musical do verán grazas á súa versatilidade, que as converte en aposta segura tanto para unha sesión vermú como para unha verbena ou para un concerto sinfónico a última hora da tarde.

''É certo que están a tirar máis de nós para distinto tipo de actuacións, igual que xa pasase ou ano pasado, porque nos imos adaptando, tanto en número de músicos como en repertorio, a aquilo que se nos pide'' recoñece Pablo Peláez, o director da banda de música de >Foz, que congrega sobre unha trintena de músicos de todas as idades e que incluso, en ocasións,suma a xente doutras formacións.

''Somos un grupo acolledor'', chancea Peláez, que destaca a posibilidade de incluír músicos doutras agrupacións para dar un maior equilibrio á formación, incluso incorporando gaitas que insuflan un aire galego ás pezas.

E é que no repertorio estival das bandas hai música para todos os gustos. Nas sesións vermú e as verbenas non faltan os clásicos pasodobres, as cumbias (como a mítica Cabalo vello), as baladas galegas, o bolero e ata roncanrol.

''Son sobre todo pezas versionadas para a banda, pero buscamos un repertorio ameno que á xente lle guste e sexa máis verbeneiro'', explica Peláez, que destaca que a banda focense incorpora unha particularidade nalgunha das súas actuacións que a diferenza do resto: unha voz.

''Ás veces acompáñanos Felipe, ou director dá escola de música, que colabora connosco e dálle un toque diferente á nosa banda ao introducir unha voz'', explica o director.

A variedade de pezas que pode interpretar unha banda é practicamente infinita e Peláez vai citando pasodobres galegos, panxoliñas, rolanditos, baladas galegas de Xoán Montes... Pero ademais a banda de Foz incorpora o himno focense, a Muiñeira de Xesús, en honra ao excronista oficial Suso Fernández, ou versións que facía de distintas pezas o que fose primeiro director da formación, Arcadio Mon.

''Ás veces esquecemos que ou máis importante é traballar para ou noso pobo e lembrar cando eran as bandas as que facían as sesións vermú dous seus pobos'', asegura Peláez, que subliña que as bandas son ''as formacións máis acaecidas'' para amenizar sesións vermú e verbenas por encima dos prexuízos que poden dar unha visión equivocada delas como algo antigo e anquilosado.

''As bandas modernizáronse moito e teñen unha esixencia musical inmensa'', defende o director da agrupación focense.

E das pezas máis verbeneras poden pasar, nun dicir amén, a partituras máis sinfónicas, solemnes e con un aire máis clásico para concertos de tarde ou nalgún lugar concreto que requira máis deste tipo de interpretacións.

As limitacións que impuxo e impón a pandemia fixeron mirar outra vez ás bandas e devolverlles, en certo xeito, un lugar que estaban a perder en favor das orquestras que empezaron a encher sesións vermú e ata procesións, algo máis reservado durante anos ás bandas.

Desde estas agrupacións esperan que esta tendencia chegue para quedar e sigan amenizando os distintos eventos do verán. ''Evidentemente tamén queremos que funcionen as orquestras, que forman parte dá historia dá nosa música e están sufrindo moito nas circunstancias actuais, pero tamén estamos nun bo momento para volver equilibrar as forzas e devolverlle ou seu lugar ás bandas, que nunca perderon ese punto de verbena'', explica Pablo Peláez, que destaca o capital humano que son os músicos: ''Sen eles sería imposible facer ou que facemos. A maioría non son profesionais e abacelen a ensaios e actuacións con compromiso e sen recibir nada a cambio''.

Seguinte

Máis en A Mariña