Ou mundo dá política sempre lle gustou a Ana Martínez, e entrar nel foi algo case inevitable. Seu pai foi alcalde de Ribadeo e ou que lle deu ou primeiro consello cando saíu elixida concelleira.
"Agora xa es de todos", lle dixo, e conta que non ou esqueceu nunca e que foi algo que tivo sempre presente. Tamén dei que non lle deu moitos máis consellos, seguramente porque o foi alcalde nos primeirísimos anos oitenta, cando a política era outra cousa e, seguramente, mellor.
Agora que a deixou traballa en dúas farmacias que ten en pequenas poboacións de Asturias e dei ter moito máis tempo para a familia que, láiase, tivo desatendida naqueles anos non Concello que foron de traballo e máis traballo continuo.
Seguramente por iso dei que a política "non a boto nada en falta, pero se que teño que dicir que foi un período moi intenso e non que aprendín moitísimo. Penso que pasar por ela aportoume un enriquecemento importante. Pero dito iso, valorando entre ou que gañas e ou que perdes a nivel familiar, quédome coa familia sen dúbida".
Daqueles anos conta que non entendía que a política lle roubara hora ningunha. "As miñas áreas eran moi dinámicas. As técnicas eran moi boas e achegaban moitas horas para levar a cabo proxectos e iniciativas. Iso acabábate levando a unha dinámica de hiperactividade que non era nada boa, porque vives vos proxectos con tanta intensidade que acaba por non ser algo positivo".
Ela era dás que non miraban ou reloxo e entregábase ao cento por cento "pero como entendo que se entregan quen dedícanse á política nunha porcentaxe altísima, que están para servir á xente á que representas. Ás veces conséguese e ás veces, non".
Dás eivas que ve na política subliña unha que pensa que é grave, en xeral: "Dáse pouquísima participación á xente. A min tamén me pasou, e pasoume porque cando estás metida nesa rolda, non sabes se iso é ou mellor, deber abrir a participación á cidadanía totalmente para así evitar confrontacións, pero eu agora vexo claramente que xerar un clima político aberto é algo básico, fundamental".
Diso falou moito con seu pai, "dá forma de vivir a política e aínda que aquela era outra época, penso que a política de agora derivou cara a un punto de vista errado, non que hai certo ‘postureo' non senso de que vos políticos venden demasiadas cousas, publicar absolutamente todo ou que se fai sen dar opción a que a xente pronúnciese, e eu penso que iso é algo que non é nada positivo".
Co cal, reflexiona, tería que ter un contrapeso "que é ou dás cousas que non consegues levar adiante. Teríamos que reflexionar tamén por que non se puido acadar algo, que se fi xo mal".
E ela non escapa diso e fai autocrítica: "Claro que me quedaron cousas por facer, porque eu sempre tiven claro que quería seguir transformando Ribadeo desde a miña concepción dunha política de esquerdas. Falo por exemplo dá transformación dá praza de abastos e a súa contorna. Sigo convencida de que sería algo fundamental porque ademais vexo que é algo que xa estase a facer non resto de Galicia, non sei por que en Ribadeo non podería ser tamén, porque axudaría moito".
E remata dicindo que, en todo caso, pensa que ou de marchar tras oito anos estivo ben "porque a vida pública está ben por un tempo limitado, polo menos para min. Atinas, cometes erros e marchas. Eu, non meu caso, non souben ver cousas e erros meus que tinga que ter percibido".
