Pepa Poch: viaxe desde Sargadelos ao volcán

A pintora e ceramista envorca con en Aboriginal Love a creatividade en Lanzarote, a súa Arte de Vivir atlántica tras A Mariña e Aveiro
Pepa 212143 (5MB)
photo_camera Pepa Poch, cunha das súas obras.

Desde aquela inmersión no albo da porcelana de Sargadelos, con pezas que descobre incluso copiadas en distintos recunchos planetarios, a artista catalá Pepa Poch continuou a súa ruta creativa nunha viaxe pola costa atlántica. Tivo un paréntese na coñecida fábrica de porcelana de Vista Alegre, en Ílhavo (Aveiro), ata a súa actual época de expulsión "de pensamentos" en Lanzarote. "Estou un pouco volcánica", recoñece, a piques de mostrar en distintos museos e países a súa colección de arte  Aboriginal Love. Lanzarote. Foron seis meses pintando con follas de palmeira e experimentando con barro volcánico cocido a lume no Taro do Volcán, que é o minitaller de Aquilino Rodrigo baixo o volcán da Coroa lanzaroteño. De alí saíron desde un Prato do Vento ata unha nova Copa Graal ou unha Copa Dolmen.

"Para a miña Arte de Vivir –explica–, neste momento busco lugares de mar e océano, de culturas ancestrais, aborixes, de mundos con sensación de liberdade que necesito para soñar e crear. Son eses ceos sen contaminación, o son e murmurio das grandes ondas con gran paralelismo entre as illas e a costa norte da Península. É vivir en paisaxes con pouca destrución, por iso a conexión vital da  Mariña e Canarias". 

Para ela, poder amasar o barro volcánico coa técnica milenaria aborixe é "emoción, a mesma pureza da terra nas mans, e o lume. O lume que coce, que alimenta a terra... a renovación do ser". "Desde moi pequena sempre pasaba os veráns na illa de Menorca e agora Lanzarote úneme de novo a revivir o agarimo polo cal e o sal. Teño presente ao meu pai, artista, e a César Manrique, que me recorda a el". Na súa procura de arte e natureza xigantesca como os eucaliptos en Galicia ou os cantís, viviu uns meses totalmente integrada na natureza insular de Nazaret "no Museo Lagomar, alugando uns espazos concretos e máxicos para crear" aínda que tamén ten ganas de volver expor en Galicia "rodeada de persoas moi sensibles á arte e amorosas".

Convivir e aprender de artesáns, en Sargadelos, en Haria (Lanzarote) coas Sombreras ou con Aquilino, mestre artesán de cerámica aborixe canaria encheuna do que denomina "culturas de almas sobreviventes, de grandes tempestades, pero sempre unidas por ese gran descubrimento que é a cerámica, vasixas e cuncas onde soportar o alimento e a alegría por poder crear novas formas". 

Aínda que non todo son alegrías: "Coñezo A Palma, teño bos amigos alí, como a gran escritora poetisa Elsa López, e tamén expuxen no Museo Palacio Salazar en Santa Cruz da Palma, unha experiencia máxica. Estamos todos moi tristes por esta explosión volcánica que está desolando a moitas familias", di Pepa. 

Pero regresou a Lanzarote en busca da terra avermellada, os grises, os liquens e grandes cactus chamados candelabros, porque "alimentan os soños". Pepa di que garda "moita similitude coa Mariña, onde soñei que todos eramos libres. Como esas aves que se pousaban nos tellados da Praza de Lugo, na Coruña".

Comentarios