Hai persoas que deixan pegada na historia dunha cidade. E despois están as que realmente nunca se foron, as que parece que che podes atopar ao virar a esquina en calquera momento. Esas cuxo recordo non se borra, aínda que leven lustros sen estar en primeira liña. José Francisco Lage Fernández era unha delas.
A maioría faise bombeiro por vocación; Lage foino "de rebote", como el mesmo recoñeceu a Diario de Pontevedra en 2013, catro anos logo de xubilarse. Decidiu aparcar a súa carreira de mariño mercante porque cando regresaba a casa, logo dun ano e pico, a súa filla pequena preguntaba quen era ese señor que entraba pola porta. Sen sabelo, un tío político tramitoulle unha instancia para formar parte do novo corpo profesional de Bombeiros de Pontevedra... e aceptáronlle. Así foi como abandonou o seu Viveiro natal e mudouse a unha cidade que xa non abandonaría. Corría o ano 1973
Grazas á súa formación a bordo de petroleiros, dez anos despois ascende á Xefatura, cargo que ostentaría ata a súa xubilación en 2009. Na súa bagaxe profesional está a modernización do parque de Bombeiros (tanto a nivel humano como de material) e a posta en marcha da Agrupación de Voluntarios de Protección Civil. Por iso é polo que os servizos de urxencia de toda a provincia expresasen este xoves, nas redes sociais, a súa profunda consternación polo falecemento de Lage.
Tiña os seus métodos, pero estaba a pé de obra dando exemplo e era o primeiro en defender á súa xente, apunta o seu sucesor
E é que o sarxento xefe tiña as súas peculiaridades á hora de dirixir. Él mesmo recoñecía que "cando un se tira moitos anos de xefe nun sitio, é evidente que non vas mandar a gusto de todos. Probablemente cometa máis dun erro diario, pero teño a conciencia tranquila porque nunca foi intencionado".
Miguel Estévez, actual responsable do servizo, recórdalle "moi próximo, dos que adoitaba estar a pé de obra, sempre en primeira fila, axudando aos que estabamos a intervir. Non teño ningunha queixa del".
Corrobora a paixón e a entrega que Paco Lage mostraba pola profesión e a súa preocupación por dotar ao parque das mellores condicións en persoal e medios. "Tiña os seus métodos, pero á hora de defender á súa xente, era o primeiro", destaca Estévez.
"UNHAS MANITAS". Cando deixou ao carón o servizo aos demais, envorcouse noutra das súas paixóns: coidar dos pequenos da familia, "que non son poucos, dez netos e unha bisneta", contaba en 2013. Unha tarefa que apenas lle deixaba tempo para centrarse nos seus hobbys: o bricolaxe e as maquetas de barcos, "que nunca son capaz de terminar".
Serio por fóra pero cunha profunda retranca interior, o contexto marcaba a diferenza entre unha frase lapidaria doutra irónica. E como curiosidade, un tópico que Lage desmontaba sempre que podía: o do bombeiro empolicado a unha árbore para rescatar a un gato. "Sempre dei orde de deixalos estar, de non subir. Porque ao final acaban baixando sos".
