O neno de trece anos falecido o pasado luns ás portas do IES Monte Castelo foi velado onte na intimidade no tanatorio burelense, de onde sairá ás catro desta tarde ata a igrexa, onde se oficiará unha misa, á que seguirá a incineración dos restos mortais do pequeno Íker, cuxa perda deixa abatida á súa familia e supuxo tamén un shock para os seus compañeiros do centro, onde cursaba segundo da Iso.
Uns estudantes que onte recibiron a visita de tres psicólogos do Grupo de Intervención en Catástrofes e Emerxencias (GIPCE), adscritos ao 112 Galicia, co fin de axudar aos pequenos a soportar o duelo, aínda que o primeiro que fixeron foi reunirse cos profesores, porque son eles os que están en contacto directo cos alumnos e que tamén teñen que convivir cunha situación tráxica.
"O que intentamos é estar preparados para a resposta dous nenos porque non todos o asimilan igual. En principio, vos que máis botan a súa faltan son dávos súa clase, que alí é onde está a cadeira baleira, pero tamén noutro grupo de segundo, onde habia moitos compañeiros do cole, pero isto é unha vila pequena e ten compañeiros noutros cursos, veciños, curmáns...", relata o director do IES, Alberte Rodríguez, quen confirma que houbo familias que se achegaron preocupadas para repercusión da traxedia "e houbo nenos aos que se atendeu por separado".
Un segundo día complicado nun centro, no que se apostou por seguir coas rutinas e, entre libros e exames, os compañeiros de Íker volveron expresar os seus sentimentos con debuxos e escritos colocados nunha parede do recinto baixo uns globos azuis e unhas letras do mesma cor nas que se lía "Íker, lembrámoste". Mensaxes sentidas que se completaron cun poema de San Agustín de Hipona: "A morte non é nada, só pasei á habitación de á beira./Eu son eu, vós sodes vós./O que somos uns para os outros seguimos séndoo./Dádeme o nome que sempre me destes. Falade de min como sempre o fixestes./ Non usedes un ton diferente. Non tomedes un aire solemne e triste./Seguide rindo do que nos facía reir xuntos. Rezade, sonreide, pensade en min./Que o meu nome sexa pronunciado como sempre o foi/sen énfase de ningunha clase, sen sinal de sombre./A verdade é o que sempre foi. O fío non se cortou./¿Por que estaría eu fose da vosa mente?/¿Simplemente porque estou fóra da vosa vista?/Espérovos. Non estou lonxe, só alén do camiño./¿Vedes? Todo está ben".
RESPOSTA ENVEXABLE. Camilo Vázquez, técnico de urxencias do 061 e encargado de instalar o desfibrilador -custeado coa venda de pulseiras- e de dar os cursos de uso aos docente, encomiou a rápida resposta ao atender a Íker. Na súa visita de onte ao IES cualificouna de "envexable" e cumpriuse en positivo o protocolo. "Detectouse a parada, que é o fundamental, fíxose unha activación do servizo de urxencias inmediato e iníciase con rapidez a RCP básica e o uso do desfibrilador, co que cando a unidade de soporte básico chegou, o paciente estaba perfectamente atendido polos docentes", recorda o experto.
O comportamento do profesorado foi eloxiado tamén pola delegada provincial de Educación, Mariña Gueimunde, que se desprazou ao centro na tarde do luns para expresar o seu apoio a toda a comunidade escolar.
