Remedios Villares San Martín perdió a su hijo Carlos Verdes Villares el 22 de diciembre de 2016. Conducía un automóvil a unos cien kilómetros por hora en un día de niebla muy intensa en O Fiouco cuando por el mismo carril por el que él circulaba se encontró a un camión que circulaba, según recuerda ella que recogió el atestado, a unos 17 kilómetros por hora. El impacto fue brutal. Segó la vida de Carlos Verdes y se la cambió para siempre a su familia. Ahora su madre, Remedios Villares, se marcó un objetivo: quiere contactar con personas que hayan sufrido algún accidente en el polémico tramo de la Autovía del Cantábrico, o bien con los familiares de las otras dos víctimas mortales que hubo en ese tramo porque, asegura entre lágrimas, "enterrar un fillo é algo que te cambia para sempre, non o superas nunca".
Pero se da la circunstancia de que ella está convencida de que el accidente se pudo haber evitado en el caso de que el camión no estuviese circulando a esa velocidad por la A-8 y todos los otros accidentes podrían ahorrarse si el trazado fuera diferente.
Recuerda que "había outro proxecto que levaba a autovía pola zona de abaixo. Pero parece que afectaba a unhas terras da Igrexa e cambiárono para traelo para aquí, cando todo o mundo sabía de sobra o que pasaba aquí, que hai tanta néboa que non se podía facer unha autovía".
Por eso considera importante que se haga una acción de protesta en la que participe la mayor cantidad de gente posible y hace un llamamiento directo "para que se poñan en contacto comigo as persoas que tiveron un accidente alí. Ou os familiares dos que faleceron e que estarán nunha situación parecida á miña, que é moi complicada".
Remedios Vilares dice que debe intentarse que nadie más pase "o calvario polo que estou pasando eu"
Lo es porque reconoce que "cando perdes a un ser querido, eso é algo irreparable, algo que non ten solución. Moitas veces pasas por unha enfermidade, ou son persoas maiores que ves como se van apagando conforme vai pasando o tempo. Tamén sofres se é unha enfermidade desas que se leva a calquera en dous meses ou seis. Pero perder a alguén nun accidente, que o estás esperando na casa e xa non volve nunca, que viña conducindo tranquilamente, de forma totalmente normal, eso é algo insuperable".
A ello añade que "o meu calvario non rematou aí, porque non me dan dereito á xustiza gratuita e queren botarlle a culpa do que pasou ao meu fillo porque din que nese momento non levaba posto o cinturón de seguridade, e despois de perdelo, con todo o que estou pasando eu e a miña familia, hai que estar pelexando tamén contra iso".
Remedios Villares dice que en realidad todo lo que sucede es que está tratando de encubrirse una realidad muy evidente "que é que esto é perigosísimo. É un tramo mortal".
Ahora que lo que le sucedió a ella ya no tiene remedio, dice que toda su intención con esta iniciativa «é que polo menos non volva pasar e que non haxa outras nais que teñan que pasar polo que estou pasando eu. Estou convencido de que se nos unimos os afectados por accidentes desa zona, podemos facer máis forza, e tamén me gustaría falar coa xente que estaba no accidente do meu fillo, como o que parou o camión contra o que chocou, que sería moi importante para min".
Mientras, asegura que va con frecuencia al lugar donde la vida de Carlos Verdes se truncó con solo 33 años, en una zona de gran peligro con mal tiempo.