A romaría do Naseiro confirma un regreso ao grande, con multitudes nas sesións vermú e as verbenas como as que onte volveron congregar a miles de persoas que, no primeiro tramo da tarde, combatían a intensa calor ata con pistolas de auga. Nas casetas cuadrillas de familias e amigos de todas as xeracións seguen gozando deste esperado regreso: "O Naseiro é un sentimento que non podes transmitir", dicía unha romeu.
"É a mellor festa, se en Viveiro fáltanos O Naseiro e a Semana Santa fáltanos todo", agregaba Esperanza Martínez de 72 anos, que destacaba que é unha romaría "moi familiar, diferente ás demais porque aquí entra todo ou mundo, desde vos nenos ata vos maiores". Con doce para comer, onte prepararan salpicón de bonito e recordaba os seus primeiros naseiros coa súa avoa, "viñamos a pé, traiamos unha cestiña cada neta e todo ou mundo carretaba".
Outro asiduo desde neno é José Veiga. "Xa ía con meus pais e meus avós de pequeno e agora en cuadrilla levamos indo 35 anos". Son 30, todos de Viveiro, e o mellor é "ir de mesa en mesa e compartir uns días con xente que igual non ves en todo ou ano".
As ganas de volver gozar da festa notábanse tamén entre os máis novos, que destacaban así mesmo a convivencia intergeneracional: "É unha festa na que todo ou mundo ten ou seu espazo e pode gozar dela, non é coma outras que foron desprazando á xente maior, e aquí tamén hai bebés, para ilos acostumando dende pequenos", dicía un vivariense.
A sesión vermú dobre cos grupos Arizona e A Bamba terminaba sobre as cinco e media e volverían actuar na verbena. Hoxe estarán o grupo Tania Veiras e a orquestra Lume e mañá, o grupo Kalima e a orquestra Suavecito. No campo das atraccións, finalmente sumouse o Jumanji.
Doutra banda, o desembarco infantil puxo o broche de ouro a unha Festa Normanda de Foz multitudinaria. "Foi desbordante, había xente por todos vos sitios", comentaba o presidente do organizadora Desembarco Normando, Pablo Fraga. Onte era o día máis esperado para os nenos, que como os adultos recrearon a súa propia loita contra os invasores, iso si, con armas inofensivas, e gozaron ademais de xogos á súa medida. "A eles gústalles meterse non papel dous papás e nós intentamos plantar a semente para que non morra a Festa"Normanda , apuntaba Fraga.
