As familias de Vestas, nun "estado de shock indescritible"

Os traballadores ven a súa vida crebada ante o inminente peche da planta
Concentración de Vestas en Viveiro. JMª ÁLVEZ
photo_camera Concentración de Vestas en Viveiro.JMª ÁLVEZ

"O estado de shock é indescritible"

Susana Castro. Vivariense separada e cunha filla, traballa no departamento de loxística

Susana Castro leva 17 anos traballando na fábrica de Vestas en Chavín e o último no que podía pensar o pasado luns cando iniciaba a semana laboral era que ían anunciarlles o peche. "Colleume como a todos por sorpresa. Estamos nun estado de shock indescritible, non esperabamos para nada esta noticia neste momento", recoñece esta traballadora do departamento de loxística, que está recentemente separada e é nai dunha nena de seis anos de idade, Zaira.

Polo momento, como a maioría dos traballadores, mantén a calma á espera de ver como avanzan as negociacións, coa esperanza de que todos os empregados poidan conservar a súa forma de vida. "Non podemos de momento tomar ningunha decisión persoal, hai que esperar a ver como van sucedendo os acontecementos e esperamos que se poida volver atrás. De momento hai que pelexar, facer toda a presión posible pola nosa banda e estar á expectativa", comenta.

Con todo a preocupación desta veciña de Viveiro polo futuro é lóxica. "Claro que me preocupa, e moito, sobre todo por onde estamos situados e por todo o que está a suceder na zona, porque aquí posibilidades hai moi poucas e pensas que se te tes que desprazar a outro sitio sería moi complicado". Ante as recolocaciones que ofrece a empresa noutros centros de Vestas no país ela non é de inicio partidaria de irse. "De momento non o contemplo", di, pola súa situación persoal particular.

"Coa muller embarazada, non penso irme"

José Antonio Martínez Veciño de Loiba, leva 18 anos en Vestas. Ten unha filla de cinco anos e espera outro bebé

"Vou ser a irmá maior", presume a pequena Lucía, de cinco anos, sobre a próxima chegada do novo membro da súa familia, que seguro virá cun pan debaixo do brazo unha vez solucionado o problema de Vestas, como todos desexan. O seu pai, José Antonio Martínez, leva na fábrica 18 anos pero o luns pasado estaba en casa de descanso: "Teña pillado horas, non estaba na empresa nese momento e entereime pola prensa", relata sobre o xeito en que tivo coñecemento desta noticia de impacto. "Pensei que se liquidaban isto a ver que vai ser de nós", recoñece.

Traballador tanto na nova liña dos paneis de control como na dos xeradores, ve "inviable" coa súa situación familiar aceptar un posible recolocación na fábrica de Daimiel. "Para alí non me penso ir. Teño unha nena de cinco anos, que agora está non colexio, e a muller está embarazada, calquera pensa en irse agora mesmo", comenta. Se coa súa familia ve case imposible mudarse, facelo el só non o contempla. "Irme só é inviable, haberá que buscar outra cousa", reseña.

O traballador confía en que haxa unha solución. "A ver poder continuar coa fábrica, temos que pelexar pola continuidade dá empresa xa que aquí pola zona non hai nada», lamenta sobre a escaseza de alternativas laborais nas comarcas veciñas, polo que reclama a todas as institucións "que apoien" aos traballadores na loita que aínda están a empezar por manter a fábrica de Chavín e os seus empregos.

A súa parella, Belén, que está embarazada de vinte semanas, comenta que a noticia de que Vestas quería pechar colleunos "de sorpresa, como a todos", e aínda que están "un pouco preocupados" por ver como discorren os acontecementos, asegura que "hai que ser positivos» e pensar en que ao final todo ten unha solución. No seu caso teñen un motivo máis para confiar en que así será.

"Cambieime para aquí para restar para estar coa familia"

Leopoldo Amado Con dous fillos pequenos e unha hipoteca, traballa montando os paneis de control

O ortigueirés Leopoldo Amado atopara na fábrica de Vestas unha estabilidade que non tiña co seu anterior emprego en parques eólicos. "Cambieime para aquí para poder estar cos meus fillos e non ter que estar indo dun lado para outro, e ao final encóntraste con isto", comenta sobre o anuncio de peche.

"Foi algo que non esperabamos, de súpeto chegaron vos xefes pola porta e dixeron que se acababa, que estaban contentos connosco pero que ían buscar outro sitio para fabricar", detalla, para asegurar que a planta de Chavín funcionaba moi ben e que "trouxeran vos paneis, que é ou máis novo que hai para a eólica mariña, e había carga de traballo". Fixo desde hai cinco anos na empresa, el mesmo traballa montando os paneis de control.

Sobre a opción das recolocaciones apunta que "fábricas de Vestas en España só quedaría unha, a de Daimiel, pero alí fabrican pas e nós de pas non temos nin idea", e regresar ao seu traballo nos eólicos tampouco é a mellor opción. "Tería que volver andar dun lado para outro outra vez e tendo a familia é moi complicado irse e volver nun mes ou en dous meses", conta.

A súa muller Isabel relata que ela traballa a media xornada para poder coidar aos nenos —Leo de 8 anos e Iker de 11 meses— pero terán que reformularse a súa situación se se confirmase o despedimento. "Haberá que buscar outra cousa ou terei que traballar eu máis horas, porque contabamos con este soldo", di. Engade que viven nun piso do que pagan hipoteca e que se algún día tiñan "esperanzas de cambiar a unha casa, agora paráronse por esta situación".

Comentarios