As traballadoras de Jofrasa din sentirse como as ‘cincentas' do complexo industrial de San Cibrao, unha invisibilidade que rompen desde o 1 deste mes cunha folga que deixou sen servizo de limpeza ás fábricas de Alcoa e a varias auxiliares durante máis de dúas semanas.
Nestas xornadas o persoal reivindicaba o seu labor como servizo esencial e reclamaba á súa empresa melloras salariais, pois din que son os que menos cobran, e agora están a piques de conseguir o seu obxectivo ao perfilar onte un preacordo coa empresa.
Julita Souto, Mila Orosa e María José García son as delegadas sindicais que desde hai varios meses pelexan por mellorar as condicións do persoal, formada por medio centenar de traballadores e traballadoras que desde novembro se concentran cada mañá na entrada da fábrica e que este mes decidiron emprender unha folga que estaban decididas a manter ata lograr o seu obxectivo.
A súa meta é alcanzar un acordo de empresa que mellore de forma substancial as súas condicións actuais, pois se rexen polo convenio provincial de limpeza de locais e edificios e non o ven lóxico traballando nunhas instalacións como as da aluminera.
"Estar nunha factoría como esta non é limpar oficinas nin locais noutros sitios, ten as súas complicacións e estás nun ambiente que non ten nada que ver. Onde estou eu hai brea, hai carbón; en Alúmina hai hidrato... cousas que non hai fóra e aquí andas polo medio delas", comenta María José García, de 43 anos e que no seu caso limpa oficinas, vestiarios ou baños no departamento de Electrodos.
No de Precipitación limpa Mila Otero, de 47 anos, que tamén reclama melloras como "pluses de toxicidade", aínda que a principal reivindicación é que o incremento salarial aplíquese no salario basee. "Non pódese comparar estar nunha empresa tipo Alcoa que estar limpando un portal, debería haber unha pouca diferenza", engade Julita Souto, de 42 anos e que limpa nas auxiliares Cyrgasa, Reymogasa e Cotelsa. Din sentirse ‘cincentas' polo baixo salario e por falta de consideración cara ao seu traballo.
"A sensación de todos é que pasamos de ser imprescindibles a non importar nada. Vimos dunha pandemia na que valiamos ao máximo e na que tingamos que limpar tres veces ao día, a non importar agora", explica Julita, pois as instalacións levan máis de dúas semanas sen limparse, cuns servizos mínimos no servizo médico e para a recollida de lixo. "Tamén somos a empresa que economicamente menos percibe", agrega.
Teñen a mesma sensación as súas compañeiras: "Pasamos de ser unha empresa importantísima e agora pasan quince días e non pasa nada. Sentimos defraudadas, fannos sentir coma se non fósemos ninguén", lamenta Mila. Chegadas a este punto as delegadas sindicais seguen "máis guerreiras que nunca, porque se non loitamos nada conseguimos nunca", di Julita, a pesar das complicacións porque non percibirán o salario destes días e polo cansazo das protestas na entrada da fábrica, onde se concentran todos os traballadores á primeira hora da mañá e onde durante todo o día vanse rotando en tres quendas de garda nos que coinciden cos compañeiros de Alcoa, tamén en folga e que lles fan sitio na súa caseta para resgardarse.
"Ou peor é ou mal tempo, pasamos moito frío e mollámonos", apunta María José. Con todo todas elas agradecen enormemente o apoio que están a recibir de todos os traballadores e comités de Alcoa e auxiliares. "A pesar de que estamos cansadas sentimos moi contentas polo apoio que temos de todo o mundo. Sentimos moi orgullosas de ver a toda esa xente ao noso lado e de que hai unión entre os obreiros", comenta Mila, que recorda que incluso lles abriron unha caixa de resistencia na que reciben achegas doutros traballadores.
PREACORDO. O desexo de pasar un nadal "tranquilas en casa" xa está máis cerca pois nunha reunión celebrada o xoves alcanzaron un preacordo coa empresa que non foi ratificado pola asemblea por un floco que esperan solucionar esta mesma mañá, polo que xa poderían desconvocar a folga.
