Ensinei fotos deste haiga ao meu pai e ao meu fillo esperando respostas de sorpresa ou marabilladas ante a estética e o exceso do Cadillac Fletwood de 1950. Para a miña sorpresa, a ambos lles resultou familiar a súa ostentación e o motor 8 cilindros en V, pois unha mecánica parecida tiña o tanque M24 –Cadillac fabricou ese e outros vehículos militares– no que o primeiro fixo a mili no Goloso. E o neto recoñeceu esa época do pasado, aínda que fóra no Hudson Hornet do 51 que vira na película Cars.
A influencia estadounidense no cine e na automoción foi enorme e ao propietario deste sedán tíralle. Buscouno en Estados Unidos, restaurouno e acabou por ofrecelo en aluguer xunto con outro Cadillac de 1973 para celebracións e rodaxes de todo tipo. Ademais, é unha das estrelas das citas mariñás de clásicos. Alberto Rodríguez xa restaura nas mesmas instalacións de Talleres Armando que herdou do seu pai en Foz outro haiga (por aquilo de cando os indianos regresaban ao pobo con lo mejor que haiga) Cadillac do ano 1930 que apunta tan espectacular ou máis. A carrocería está na carpintería pois a madeira era básica en casas e coches, e non só para cadros de mandos.
O enorme cochazo de 1950 chegou de EE UU, onde di Alberto que se podían comprar por 3.000 dólares para restaurar e por 10.000 remocicados. Hoxe non, xa custan un pastón e hai pezas de todo tipo, aínda que molduras tivo que pedilas a artesáns de Cuba, onde están máis afeitos rehabilitar coches antigos.
Este Fletwood de luxo comprábanllo pero a Alberto deulle morriña. Como o Eldorado ou o Deville, é un referente
Este carro americano é de cando a industria automotriz da Motown Detroit ía moi por diante do resto do mundo. "Aínda marcan a pauta pois vemos como foron gañando tamaño os coches de todas partes. Aquí nin saíra de fábrica o primeiro Seat 600 cando en USA movíanse no Cadillac de seis prazas, cunha radio que aínda hoxe busca soa as emisoras, cambio automático ou o arranque por botón, relativamente recente en automóbiles actuais", conta Alberto.
Poderiamos destacar o seu liña torpedo, detalles de deseño herdados da aviación e rarezas como os limpiaparabrisas de accionamiento pneumático ligado á admisión do motor V8 de 5.7 litros pero salta á vista que a súa impresionante carrocería corresponde a unha marca que sentou cátedra en canto a comodidade durante moito tempo. Servía para ir con luxo ao último adeus ou no goce do ligue de cine ao aire libre. Ou ir cara á alfombra vermella. "Un amigo ten un igual e di que foi de Ava Gardner pero non hai papeis ou testemuño gráfico", sinala.
¿En cantas escenas veriamos coches como este que agora se alugan para levar á noiva ao altar ou para rodar anuncios? Ao abrir o enorme maleteiro só faltan un par de cadáveres e a Thompson dos gánsteres pero Alberto prefire recordar cando Elvis Presley, namorado da marca, estrujó un puñado de uvas e pediu a Cadillac que llo pintasen no ton resultante.
A cor orixinal deste salón con rodas era verde pero en Talleres Armando preferiron outra combinación bicolor orixinal. Ese ton viño ou bóla de Nadal estivo de volta desde entón, véxase Mazda. "Non me gustan os coches actuais –di Alberto–, parécenme todos iguais. Tampouco é que exista un coche perfecto pois algo de cada un interesa pero se tivese que elixir un ideal decantaríame por outro Cadillac, convertible, do 58 ou 59".
