Non deixa de doer por esperado que fose, pero a desaparición do Colectivo Cultural Buril, de Burela, deixa orfa unha xeración que empeñou as ganas e as forzas que dá a xuventude en prol dun proxecto non que se buscaba "a defensa e posta en valor do idioma e dá cultura galega", segundo recollían vos seus estatutos.
Un colectivo que viu a luz en novembro de 1983 e que rematou a súa andaina en maio deste ano, 36 anos despois, coas súas luces e sombras, pero co orgullo de ter feito moito pola localidade ás súas xentes. Agora, vos seus fondos documentais pasarán a estar custodiados polo Concello, tras aceptar a cesión dun patrimonio escrito e visual que resulta imprescindible para ou estudo dá historia local e mesmo do asociacionismo.
A partida económica coa que contaba Buril entregouse, previa consulta aos seus socios en asemblea, como todo ou que facía ou colectivo, a diversas entidades de carácter social que desenvolven a súa actividade en Burela, como son Camiña, Axuda ao Enfermo Mental dá Mariña e Afan, recorda Rosana Vale Yáñez, a derradeira presidenta do colectivo.
Rosana Vale: "Sempre dá pena que non houbese unha substitución á fronte dá xunta rexedora, pero intentouse durante moito tempo"
Rosana Vale, que aínda non nacera cando se constitueu ou Buril, ten varios recordos do colectivo, como ou Enterro dá Sardiña que pechaba ou Entroido, pois "saía do Campón, onde vivo, e víano dende nena", recorda sobre unha actividade que naceu dá asociación e que apostou pola recuperación de actividades propias desta festa de outrora, como 'Corre a auga' nos barrios de Vila do Medio e na 'Rúa do Can'.
Uns actos que datan dá primeira dás tres etapas en que ou propio colectivo divide a súa vida e que se extende, aproximadamente dende 1984 a 1998. Unha etapa na que destaca como actividade máis relevante a publicación dá revista O Trasno, ou altofalante dá entidade e todo un referente do que acontecía na vila. "Se ou fixéramos agora tería que ser en formato dixital", conta ou primeiro presidente dá entidade, Emilio González Legaspi, quen recorda vos inicios dun colectivo que foi novidoso en varios aspectos. "Ou primeiro a multiculturalidade", conta, pois apostaron por un formato máis aló do folclore, "con cinefórum ou xornadas de teatro", pero tamén rompeu moldes en canto a organización pois "nos propios estatutos xa quedaba reflectido que e ou presidente elixíase por un ano e só podía repetir un mandato", conta Legaspi.
Emilio González Legaspi: "Dáme moita mágoa que termine porque é tamén a desaparición dá cultura dun pobo e dá súa identidade como país"
A segunda etapa dá formación, que se sitúa de 1999 a 2008, caracterizar polo<> strong traballo de recuperación dá historia local, unha escolma de imaxes que conformaron ou arquivo gráfico e deron lugar á exposición e ou libro 'Burela na memoria' e tamén ó documental 'O Entroido na memoria'. Non tocante á mocidade, figuran eventos como ou Pataka Rock e ou Festival Pataca.
A derradeira etapa termina tres anos antes dá súa disolución, pois dende 2016 hai un cesamento indefinido dá actividade, pero foron uns anos marcados polas actividades vinculadas á lingua, con propostas como conferencias, debates ou presentacións de libros, dás que quedará sobre todo na memoria ou Maratón de Lectura e a potenciación dás pinturas de Vila do Medio ou as xornadas de historia local.
