Marcos Rivas confesa que sempre lle gustaron os animais e a natureza, unha afección que creceu vendo os programas de Félix Rodríguez de la Fuente e buscando información. Posúe licenza federativa de caza, certificado de cativa en catividade e pertence á Asociación Galega de Cetrería.
O cernícalo Odin ten tres mudas —número de veces que cambiou de pluma— e o azor Nanga, dous. Non son as primeiras aves rapaces de Marcos, quen tivo hai unha década unha aguia de Harris, do deserto de Estados Unidos, e un cernícalo vulgar español, que se alimenta de roedores. As súas aves son carnívoras e indica que hoxe hai moita variedade de comida conxelada, desde pitos a ratos, pero ademais "se cazas con el tamén o alimentas do que capturas". Él pertence a un coto de Terra Chá.
Rivas indica que coa crise baixou o seu prezo, un azor está "en é máis forte a fame que o medo ao home" 600 euros e un cernícalo en 200, aínda que "femias non atopas por menos de 1.200 euros". Marcos ten un voladero con espazo suficiente e bañeira con auga. "Tes que darlles calidade de vida, que poidan voar todos os días. Están nun posadero con pihuelas —correas nas patas— para que non se escapen".
As aves rapaces entraron na vida de Rivas fai máis dunha década, chegou a competir en Cospeito e agora sae de caza ao campo con elas
O cetrero precisa que o azor en gordo pesa 720 gramos e que o voa con 600. "En catividade tes que baixarlle o peso para que obedeza. Cando deixa de voar, volve ao peso óptimo e empeza a tirar a pluma. Agora usamos básculas dixitais, antes tocábanlles a quilla para ver que carne tiñan aos lados do esternón".
Marcos Rivas subliña que "as aves rapaces fanche caso pola fame, tes que saber con que fame o paxaro vén a ti e conséguese a base de adestramento. Se baixa demasiado morrería. Cuandou chega salvaxe do criadeiro, cóllelo no puño e báixaslle gramo a gramo ata o día que ves que está moi atento e faiche caso. Telo no posadero, achegas o puño e estira o pico porque non chega, é máis forte a fame que o medo ao home; despois vén aos poucos, cada día afástasche máis ata que acode de xeito instantáneo ao asubiar". Él lévao de caza cun can bretón. "Os paxaros son moi listos, no momento en que se dan conta de que o can levanta a presa, créase un vínculo, sae coma se fose a bala da escopeta, tes que achegarche a recuperar a presa", explica.
