Se as pedras falasen serían a máis viva enciclopedia da nosa historia. E isto precisamente é o que acontece ao perderse ente os vestixios dun dos xacementos castrexos máis importantes de Galicia: o Castro de Viladonga.
Paseando entre o que queda das vivendas ou entre o que aló dende o séculos II a.C ata o V d.C foron as rúas ou as murallas do asentamento pódese indagar na forma de vida dos antergos.
O espectacular conxunto de catro hectáreas está formado por recintos amurallados e fosos, dous antecastros e unha grande área central, a croa, que acolle a maioría das estruturas escavadas.
O interese polo xacemento xurdiu en 1911, a raíz do casual descubrimento dun torque. Este feito levou a que en 1971 se iniciasen os traballos de escavación na zona grazas a Ramón Falcón e a Manuel Chamoso Lamas.
Os traballos sacaron á luz un bo número de estruturas habitacionais na croa así como abundante material da cultura galaico-romana. As escavacións seguiron dando froitos en anos sucesivos e para expoñer todo o descuberto decidiuse crear o museo nunha edificación anexa. Nel, en catro salas, albérganse pezas de xoiería, restos de cerámica, moedas ou amuletos cos que se pode recrear o pasado castrexo da comarca chairega.