Nun lugar de Vilalba... renace Don Quixote

"Nun lugar da Mancha de cuxo nome non quero acordarme..." probablemente sexa unha das frases máis pronunciadas da historia. Miguel de Cervantes arrincaba así unha historia que marcaría un antes e un despois na literatura española. Ao longo de catro séculos as aventuras de Sancho e Don Quixote namoraron a nenos e maiores e foron versionadas en case todos os idiomas pero agora teñen tamén selo vilalbés grazas ao pintor Jesús Trastoy, que aos seus 81 anos replicou a bolígrafo todas as ilustracións do libro.

O artista confesa que descubriu o mundo quijotesco o pasado ano e quedou totalmente prendado. "Foi totalmente por casualidade porque hai anos fíxenme cunha edición especial do Quixote. Merqueino porque me gustou e é un libro bastante groso e grande. E alí estaba na andel dá casa. É certo que escoitara falar dese libro pero nunca se me deu por abrilo. Nos meus tempos tampouco léanse estas cousas, eu só fun á escola tres anos e vos meus pais case nin estudaron, eran outros tempos. Entón con strong <>80 anos dixen: "Vai sendo horas de lelo". E a verdade é que me gustou moito, pero aínda máis que vos textos parecéronme curiosas as ilustracións", sinala e engade que por pasar "ou tempo" empezou a replicar todos e cada un dos 109 debuxos en láminas máis grandes.

Así, usando unicamente un bolígrafo negro, foi dando vida ás entrañables aventuras de Don Quixote e Sancho. Unhas réplicas fieis que lle levaron máis de medio ano. "Para min foi entretido, encántame debuxar e coido que non quedáronme do todo mal. Foi un traballo moi minucioso porque eran láminas moi pequenas con gran cantidade de detalles que tiven que ampliar usando nada máis que un bolígrafo negro", indica humildemente un

home que tras 60 anos de traballo ás súas costas como operario de Telefónica descubriu na xubilación unha paixón que non coñecía, debuxar.

A SÚA PASIÓN. "Nunca me deu por pintar nin sequera cando era neno. Daquela non colexio usabamos a lousa e ou carboncillo para escribir e non había nin lápis de cores nin bolígrafos e moito menos acuarelas", rememora. Foi nun curso de pintura en Vilalba onde descubriu a súa verdadeira vocación. "Apunteime a varias actividades para pasar ou tempo como ou coro dá igrexa e a algunhas clases que ofertaban desde ou Concello e entre elas estaba a de debuxo. Alí aprendín algunhas técnicas sinxelas e dinme conta de que era algo que me gustaba bastante. E aquí sigo 20 anos máis tarde", engade o artista.

Paisaxes, fotografías antigas, caricaturas de políticos, retratos de artistas ou bodegóns. Non hai nada que se lle resista a este creador que nos últimos anos xa expuxo varias veces na súa localidade natal. "É moi satisfactorio ensinar vos meus humildes debuxos e que á xente lle gusten", comenta á vez que precisa que aínda que se atreve con todo, a súa preferencia é o realismo. "A min gústame que a xente cando vexa as miñas pinturas recoñeza ou que deseñei", recalca.

O SEU REFUXIO. Pinturas ao óleo, con acuarelas, usando lapis de cores, acrílico ou a plumilla, calquera material é bo para que Jesús Trastoy bote a voar a súa imaxinación. E como todo artista que se prece, o vilalbés ten o seu propio estudo onde recompila centos de creacións, a antiga casa que os seus pais tiñan no centro de Vilaba. "Cando quero pintar métome nesa casiña e alí paso horas e horas. Para min debuxar é un vicio coma outro calquera. A uns cando se xubilan dalles por xogar ás cartas e a min deume por pintar", di entre risas e recorda que unha das primeiras pinturas que replicou foi O neno das piñas de Castelao e desde aquela calquera temática sérvelle para inspirarse.

Trastoy confesa que aínda que descarta dedicarse profesionalmente á pintura, porque "aos meus anos con pasar ou tempo teño dabondo", ten claro que seguirá dando vida aos seus deseños ata que o corpo resista.