O Parlamento entregou esta semana por vez primeira as súas medallas de ouro. Por que agora?
Desde que o presidente García Leira creou este decreto das medallas houbo unha serie de dificultades para poder entregalas, xa que
faltou un consenso que agora houbo. Eu trasladei a proposta a todos os voceiros e pareceulles ben, salvo ao grupo mixto, pero logo acudiu.
Houbo críticas polo autobombo.
Só foi un grupo que, curiosamente, tiña no acto o vicevoceiro. Aínda que é certo que Age ten dúas tendencias: EU foi quen criticou e Anova foi quen asistiu. Eu non vin autobombo, só un acto serio no que se conmemoraban dúas cousas importantes: o Estatuto de Autonomía e o recoñecemento aos expresidentes do Parlamento.
E como lle gustaría ser recoñecido a vostede dentro duns anos?
Como un presidente que pasou por todos os estamentos políticos do Parlamento: fun deputado, vicepresidente, secretario e voceiro de comisións, vicepresidente da Cámara... Cando tomei posesión dixen, froito da emoción, que quizais ningunha persoa lle queira tanto coma min ao Parlamento e así quero que me lembren, como alguén que o respectou e que gozou co seu traballo aquí.
Cara a onde debe ir a Cámara?
Intenta camiñar cara ao que a sociedade demanda. Durante anos a capacidade para lexislar estaba exclusivamente en mans dos deputados que elixía a xente, pero hoxe os cidadáns esixen participar directamente. Nesa liña abrimos canles para que poidan facelo de xeito protocolizado. Así, poden facer achegas a unha lei en trámite, elaborar unha proposisión non de lei con 2.500 sinaturas, controlar o Goberno a través de preguntas ou presentar unha iniciativa lexislativa popular con 10.000 sinaturas no canto das 15.000 de antes. Abrimos a Cámara á cidadanía.
A sociedade tamén esixe transparencia e a Cámara vén de abrir unha web específica. Como vai?
Pois somos posiblemente un dos parlamentos máis transparentes de España. Agora aquí pódense coñecer todos os contratos, soldos, actividades... E tamén somos a Cámara que máis traballa de España; os datos están aí.
Que datos?
Un informe reflicte que no Parlamento catalán traballaron 969 horas ñde debate en plenoí, no vasco 853, no valenciano 737, no andaluz 653 e en Galicia, 1.041 horas. E tamén somos dos máis eficientes: dividimos o orzamento polos escanos e cada deputado custa 217.000 euros, polos 435.000 de Euskadi.
Menos custaría con 61 deputados, como se propuxo no seu día.
Claro que custaría menos, pero non é precisamente por aí onde está o asunto do gasto. Esa foi unha decisión da que se falou pero que se optou por aparcala.
Malia esa apertura do Hórreo é raro o período de sesións no que non hai altercados no público.
E certo que houbo incidentes e algúns desagradables, como o das preferentes. Pero despois regularizouse o acceso cun sistema de identificación, dando as normas por escrito aos visitantes, e estase cumprindo razoablemente ben.
E que hai cabreo cos políticos, sobre todo pola corrupción.
E haberá que facer moito para que a imaxe do político se recupere! A corrupción fixo moitísimo dano, pero é cuestión dunhas cantas persoas dentro dunha gran magnitude como son os os partidos. Cando aquí alguén di no escano que "o PP é un partido corrupto" ou que "leva a corrupción no ADN" non acepto iso e mando retiralo, incluso cunha chamada á orde se é necesario. Porque corruptos hainos en todos os partidos.
E que se pode facer?
Aquí estamos lexislando ben, sendo transparentes, controlando as subvencións a partidos, obrigando a declarar todos os contratos e co Consello de Contas facendo un labor encomiable. Pero se me pregunta, eu como médico apostaría pola vía preventiva. Dificultar ao máximo que se poida delinquir.
A Cámara tamén deu ás veces unha imaxe pouco desexable, non cre?
O Parlamento ten que trasladar a imaxe de que aquí se lexisla en favor da cidadanía e se fala das súas cousas e en ocasións parecía que nos estabamos matando en lugar de resolverlles os problemas. Pero hai unhas normas de comportamento e o normal é cumprilas, independentemente de que o debate sexa máis ou menos duro.
E o mandato máis duro que viviu?
E posible. Pero non é unha lexislatura conflitiva polos temas tratados senón polas actitudes de persoas dentro do hemiciclo. E aí penso que erramos todos, desde os deputados con esa sobreescenificación que pouco ten que ver coa cortesía parlamentaria ata os órganos de dirección da Cámara.
Expulsou a Beiras. Pesoulle?
Non é agradable aplicarlle o artigo de expulsión directa ño 108í a ninguén, porque ao fin e ao cabo son compañeiros teus. Pero o regulamento está aí e mentres non haxa outro hai determinadas actitudes que non debemos permitir.
Din que é máis impulsivo vostede que a súa predecesora, Pilar Rojo.
Temos formas distintas, pero penso que son tranquilo e reflexivo, porque na vida hai que ser así. Dirixín un hospital psiquiátrico e iso dáche unha visión das cousas que che cambia radicalmente a vida.
As veces o hemiciclo parece un teatro no que todos actúan. Que ocorre cando se baixa o pano?
Pois que os deputados son persoas normais e correntes cunha magnífica relacion entre elas. Eu teño entre os meus mellores amigos exparlamentarios doutras forzas e coma min, o resto. Somos humanos, convivimos moitas horas e temos problemas comúns.
Ata se leva ben con Beiras!
Teño moi boa relación persoal con Beiras, que xa vén da época dos nosos pais, o que non me impide aplicarlle o regulamento como sucedeu. De feito, tras a expulsión acabei desexándolle un bo día. E tamén me preocupo como médico pola súa saúde: sei que tivo episodios complexos e non dubidei en chamalo para saber como estaba.
En 20 anos no Hórreo habería tamén momentos malos, non?
Houbo un tenso, non malo: o esvaecemento de Fraga. El tiña o seu carácter e xa rexeitara a axuda do conselleiro de Sanidade. Entón eu achegueime, atendino e logramos sacalo na silla da taquígrafa.
Agarda un período de sesions máis curto por un adianto electoral?
A previsión é acabar con normalidade. Foi a suxestión que nos fixo Feijóo na reunión que tivo con nós cando anunciou que ía proporme para a presidencia do Parlamento. E non teño datos do contrario.
Respirou cando soubo que o presidente ía quedar no PPdeG?
Pois si. Porque tamén é certo que eu fun dos que metín algo de presión... quizais entre todos lle metimos demasiada. Pero entendo que é o mellor activo para unhas eleccións de certa complexidade.
Cando soubo que Feijóo repetía?
Cando o dixo na xunta directiva.
Móllese. Quen é o mellor para substituír a Rueda na secretaría?
É un tema que deben decidir entre o presidente e as persoas que considera que o poden aconsellar. No PPdeG hai persoas moi válidas, pero non me mollo. O que si digo é que a tarefa que lle queda a quen saia é complexa, xa que será secretario xeral dun partido que a poucos meses vista afronta unhas eleccións importantísimas. Xa lle podemos axudar entre todos!
Vostede é un político relevante no PP de Ourense e próximo a Baltar. Como o ve co que está pasando?
Moi asentado. Ten a estrutura organizativa de Ourense na cabeza e ten todo o equipo preparado por se hai eleccións. Ten unha anticipación extraordinaria e é un dos mellores estrategas que coñecín.
