Os nomes propios inundan os colexios e institutos da Terra Chá, Meira e As Pontes. Moitos deses persoeiros que se agochan detrás destas denominacións son un auténtico misterio para o propio alumnado e para a veciñanza en xeral.
Entre eles hai mestres, avogados, xornalistas, poetas, escritores e ata un sacerdote revolucionario. Persoas con relevancia a nivel local ou nacional, mulleres e homes, coetáneos ou non, e mesmo algún que aínda vive. Animádesvos a xogar ao quen é quen?
Dos 29 centros de educación infantil, primaria e secundaria das tres comarcas, ao redor do 45% levan nome propio. Se hai un concello que teña o título por cantidade ese é Vilalba, onde catro dos seis centros escolares recordan a algún ilustre veciño.
Eses nomes repetidos xa por varias xeracións son o pintor Antonio Insua Bermúdez, o escritor e historiador Manuel Mato Vizoso -tamén foi secretario do xulgado municipal de Vilalba- e os avogados Santiago Basanta Silva e Lois Peña Novo.
Castro de Rei é o segundo municipio con máis representación de persoeiros. O avogado Ramón Falcón e o escritor e xornalista Xosé Trapero Pardo, os dous naturais do municipio, son dous dos exemplos. A eles súmase un terceiro, que moitos consideran que fai referencia a unha única persoa. Nada máis lonxe da realidade.
Detrás de Veleiro Docampo, o colexio de Castro de Ribeiras de Lea, está o matrimonio formado por Caridad e Emilio, que exerceron de mestres durante máis de catro décadas en diferentes centros da provincia de Lugo. Ela si era da vila, el de fóra.
En Abadín, decidiron render homenaxe a un ilustre veciño, Aquilino Iglesia Alvariño, natural da parroquia de Vilarente. E seguindo a estela de poetas, tamén fixeron o propio en Guitiriz con Xosé María Díaz Castro, ou en Meira, con Avelino Díaz, que aínda que naceu na Órrea (Riotorto) pasou algúns anos da súa infancia nesta vila ata que emigrou.
Hai outros centros que se decantaron por homenaxear a personaxes de fóra das súas fronteiras. É o caso do Ceip Rosalía de Castro de Pol unha das primeiras mulleres que lle deu nome a un centro da volta ou o párroco revolucionario Moncho Valcarce, que aínda que non era natural das Pontes, exerceu docencia neste instituto, onde deixou unha fonda pegada entre compañeiros e alumnos da época.
Un dos últimos en sumarse á longa lista de centros con nome propio foi o colexio de Muras. A pedagoga Antía Cal, coñecida como Tita, recibiu o cariño dos veciños e alumnos do centro murés nunha homenaxe multitudinaria que se celebrou hai tres anos.
A todos estes exemplos hai que engadir outros dous, aínda que as portas pechasen para sempre. Castelao era o persoeiro que lle daba nome ao colexio de Belesar (Vilalba), que dixo adeus hai dous cursos, e o filólogo Aníbal Otero foi durante anos a denominación do centro de Ribeira de Piquín, unha instalación que pasará proximamente a albergar un centro de día.
E OS DEMAIS? O resto de centros da volta que non fan referencia a ningunha persoa decantáronse por render tributo a lugares como é o caso dos colexios de Bretoña, Baamonde, Muimenta, Xermade ou o Monseivane (Lanzós) e o Terra Chá (Román), paraxes naturais como o Pedregal de Irimia, en Meira; A Fraga, nas Pontes; ou Fonmiñá, na Pastoriza ou a algunha virxe como a do Corpiño de Begonte ou a do Monte de Cospeito.
MURAS ANTÍA CAL
VILALBA INSUA BERMÚDEZ
GUITIRIZ DÍAZ CASTRO
CASTRO DE REI TRAPERO PARDO
POL ROSALÍA DE CASTRO
AS PONTES MONCHO VALCARCE
ABADÍN IGLESIA ALVARIÑO
VILALBA MATO VIZOSO
CASTRO DE REI VELEIRO DOCAMPO
MEIRA AVELINO DÍAZ
VILALBA LOIS PEÑA NOVO
CASTRO DE REI RAMÓN FALCÓN