"Non quedaba outra, ou morrer ou saír", dice José Ramón Cal

El ourolés que salvó a su madre del fuego que calcinó su casa relata su acto heroico, que considera "difícil" pero "non imposible"
2019080212345390707
photo_camera José Ramón Cal, el jueves junto al hospital, donde está su madre. IRIA L. V.

El ourolés José Ramón Cal, vecino de Os Luíses, en San Pantaleón (Ourol), demostró este miércoles una valentía y sangre fría envidiable a la hora de afrontar el incendio que calcinó su casa y pertenencias, salvando a su madre de las llamas al descolgarla por la ventana de la habitación con una cuerda. El también concejal socialista, de 67 años, asegura que "en situacións complicadas dalgunha maneira hai que reaccionar, estábame xogando a vida dela e a miña, 5 minutos máis e íamos morrer asfixiados polo lume, o fume era moi tóxico. Non me quedaba outra, ou morrer ou saír", subraya.

El hombre sigue dolorido, pues se lanzó por la ventana descalzo al no hallar las zapatillas. Al despertar y oler el humo abrió la puerta de la habitación que compartía con la madre, de movilidad reducida y que se desplazaba con un andador. "Entraba unha fumareda enorme ao arder a roupa dos armarios, pecho a porta e sen luz, con miña nai na cama, tiña que sacala si ou si. Tiña outras saídas, pero estaban cortadas polo lume, a única vía era a ventá, botarme abaixo, coller unha escaleira para volver subir e sacala, e así o fixen. En 15 minutos despois estaba todo invadido", relata.

José Ramón Cal asegura que no había otra alternativa, porque "pola escaleira non podía con ela, íamos caer os dous, son uns 5 metros e hai que termar moito". Pese a su heroica actuación lamenta que "ao amarrala por debaixo dos brazos pensando en non facerlle hematomas metinlle unha manta, que fixo recheo, pero chegou un momento en que escurreuse ao estirar os brazos, aí foi cando se accidentou", comenta.

Este ourolés está convencido de que "todo ser humano ou ser vivinte ten instinto de supervivencia, entón sempre se busca saída". José Ramón cuida ahora de su madre operada del fémur anteayer en el Hospital Público da Mariña, ubicado en Burela, Él fue obligado al centro de salud de Viveiro, donde le querían poner oxígeno, "iso que non traguei fume, porque envolvinme unha toalla cando volvín á casa polo teléfono móbil. Quedoume na cama, porque durmía con el debaixo da almofada. O teléfono fixo xa estaba cortado e subín aínda por el, con todo cheo de fume. Subía fácil pola escaleira, pois fisicamente non teño problema", relata.

Pese a la agilidad de José Ramón, autónomo forestal jubilado que dedica su vida a cuidar de su madre, únicamente pudo sacar del inmueble algo de ropa que su progenitora tenía en el armario de la habitación. "Saquei unha brazada dela para baixo segundo estaba nas perchas".

El vecino de San Pantaleón considera que "o futuro é moi incerto, pero teño que resolvelo, estou dándolle voltas, é o segundo día. A casa é unha ruina total, hai unhas paredes en pé e o resto nada. Abaixo había cuadras, que quedaron intactas porque tiñan praca de formigón botada e aguantou, non sei o danada, nin sequera mirei, porque cando cheguei hoxe alí atopeime á Garda Civil, aos bombeiros outra vez porque aínda seguía fumeando, e á Policía Xudicial, mañá irá o perito", explica.

Su ilusión sería poder seguir viviendo allí, pero "a casa que ardeu está inservible e necesito unha vivenda habilitada para miña nai, con baño accesible, iso é un problema, porque non se amaña en 8 nin en 15 días".

José Ramón, que cuenta con la colaboración del Concello, agradece todo el apoyo municipal, familiar, vecinal y político. "O alcalde está tódolos días aquí e outros concellais tamén, incluso o da oposición chamou onte -por el miércoles- brindando a axuda do delegado da Xunta". Con ropa prestada, no quiere ser una carga. Sus colindantes, parientes de su finada mujer, a los que alertó para que abandonasen la casa, también le ofrecieron ayuda.

Comentarios