UN DÍA que debería unir, xa non digo fachendear ou amosar vaidade por ter nacido na comunidade, residir nela ou ser descedente de galegos, pero si vincular a todos. Porque esta xornada xa non é monopolizada politicamente por ninguén, aínda que a celebración nacera e se mantivera por grupos dunha tendencia. Chámenlle uns Día da Patria ou lle digan outros simplemente Día de Galicia, o 25 de xullo ou de Santiago é do conxunto. Non é cuestión partidaria, senón de sentimento colectivo, e ese, para todos os que non renegan do nacemento, debería ocupar un lugar común, pero dista moito de selo aínda, por máis que o Día Nacional de Galicia estea a nada de cumprir 40 anos desde a súa aprobación ou cen desde que as Irmandades da Fala o instauraron en 1919 e se mantivo incluso na clandestinidade das ditaduras de Primo de Rivera e Franco. A querencia compacta, pero aquí segue quebradiza.
