VAI XA ANO e medio desde que o Concello recibiu da Xunta o novo auditorio de Magoi e a oposición municipal segue a reprochar que o goberno local non fose aínda capaz de poñelo en funcionamento. Ata aquí unha crítica lóxica por parte de quen considera que hai desidia da administración para poñer a andar unha infraestrutura demandada desde hai décadas na cidade, aínda que a situación ben merece unha análise polo miúdo das causas deste inexplicable retraso.
Por unha banda, a recepción do edificio polo Concello, que foi promovido pola Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda cun custo de case 25 millóns de euros, tivo que esperar cinco anos desde que remataron as obras para acometer a instalación do equipamento, logo dunha discrepancia entre Xunta e Concello sobre quen debía facerse cargo dese investimento.
Unha vez concluídos estes traballos en setembro de 2019, a chegada da pandemia dilatou os labores de revisión dos técnicos municipais para dar o visto e prace á recepción da obra, que finalmente se aceptou en xuño de 2020, a pesar de que se detectaron deficiencias que en parte se deberon a que pasaran xa seis anos desde o remate da construción do edificio.
Por iso foi necesario facer un estudo do custo das obras polo que aínda está esperando o Concello e, polo que se albisca, a factura das reparacións vai chegar ao medio millón de euros. Agora ben, como queira que o auditorio xa é responsabilidade do Concello, en principio a administración local é a que se ten que facer cargo das reparacións.
Porén, a pregunta que xorde é se, como toda obra civil, a construción non debería ter a garantía que por lei corresponde, xa que logo algunhas das deficiencias que se están a citar teñen que ver con humidades e filtracións. Neste caso, a reclamación correspondería facerlla á Ute á que lle foron adxudicadas as obras da Xunta e, por iso, o Concello baralla reclamarlle á administración autonómica o custo dos traballos.
EFECTO BÚMERANG. O que parece claro é que se hai neglixencia á hora de falar deste proxecto non se debería buscar un único culpable, aínda que desde o grupo municipal do PP se está a poñer o foco no Concello neste asunto.
De feito, a visita que realizaron os populares esta semana ás instalacións tiña como obxectivo sacarlle as cores ao goberno local e demostrar que o novo auditorio sofre un deterioro evidente. O problema é se precisamente parte das deficiencias que sofre o edificio se deben a unha falta de celo por parte da Xunta á hora de supervisar a entrega por parte da empresa construtora do auditorio, polo que a queixa do PP podería volverse en contra do seus cando o que se está a denunciar é que hai filtracións que obedecerían a un problema estrutural.
Pero xa sabemos que a denuncia política ten sempre flecos e neste caso, a intención do grupo municipal desde hai anos é a de demostrar que, por desidia, non hai interese no Concello por poñer en marcha o auditorio.
Se así fora, imaxino á concelleira de cultura convencendo aos promotores de espectáculos de que locen máis no vello auditorio ou á alcaldesa botando contas de que saen mais baratas as presentacións e conferencias no auditorio do Vello Cárcere que na sala pequena do novo.
E claro que non serve como xustificación que desde hai ano e medio non fose capaz o Concello de arranxar os problemas do edificio aínda que non lle correspondese pagar a factura final, pero tamén é certo que a ninguén lle gusta estrear unha chaqueta cun roto na solapa.
O goberno local calcula que neste ano 2022 vaise poder dar por rematada a obra e mesmo inaugurar con algún espectáculo un edificio no que ata hai discrepancias sobre a quen dedicarllo. De feito, desde o BNG propúxose que levase o nome do grupo Fuxan os Ventos, con motivo de que se cumpre medio século da súa fundación, aínda que tamén podería ser adicado á Sociedad Filarmónica de Lugo, que fixo 75 anos e ademais é a entidade candidata a encher de contido e darlle un escenario digno aos concertos que organiza.
Pero como cando se fala do novo auditorio o mellor é ser cauto, imos pensar que a apertura este ano é un deses desexos que só acordamos cando pasamos diante dese xigante de Magoi.