Ramón Rozas / La vida en un hilo
Ramón Rozas / La vida en un hilo
Walt Whitman

Hojas de Whitman

WALT WHITMAN. El fundador de la poesía norteamericana, el autor que independizó a los Estados Unidos de la poesía romántica que desde Europa se diseminaba por todo el mundo. Él mandó parar y observó una nueva realidad, la de un país que nacía, que emergía desde un vacío en el que se precisaba articular un relato, y si Melville, Hawthorne, Poe o Twain estaban para novelarlo,...
Visitantes do Museo Reina Sofía, ante o 'Guernica'

Ollar o horror

Picasso pintou o espanto hai 80 anos. Mirar ese cadro é posicionarse fronte á barbarie OITENTA ANOS ollando o horror. Interpretándoo como peza artística xurdida da dor. Unha achega de Picasso que estivo pechado nun estudo durante un mes traballando arreo tras ver na prensa como as bombas arrasaban a localidade de Gernika. Unha cruel inspiración para achegarse á alma...
Pai e filla comparten lectura no Salón do Libro

Herdanza

Iniciativas coma a do Salón do Libro de Pontevedra son unha travesía de esperanza A pouco máis aspiro nesta vida que a deixarlle ás miñas fillas unha presa de dignidade, un brazado de respecto aos demais e varios andeis cheos de libros. Poucas cousas máis lles poden servir para percorrer este mundo cheo de riscos e trampas no que nos toca movernos. É por iso que...
Gloria Fuertes, en 1966

Poesía en primavera

La recuperación de Gloria Fuertes como poeta reivindica el valor del verso en nuestros días E scribo cuando la primavera desafía al calendario, cuando invade orgullosa nuestros campos y hace de nuestras calles espacios más humanos. Un acto heroico que se repite año tras año y que, no por ello, deja de conmovernos. Y cuando entra la primavera, o por lo menos cuando se...

Non deas esquecemento

O ESQUECEMENTO é a última morte. Esta morte, a da memoria, a da dignidade de tantas vítimas, é a que tenta evitar Luís Bará cun longo traballo de fondo que vén facendo dende hai anos adicado á recuperación da memoria histórica e que agora obtén un novo froito coa publicación de Non des a esquecemento . Un arrepiante mollo de relatos que xorde do contacto coas familias da...
‘La tertulia’ (1929) de Ángeles Santos

Mujeres

"Las guerreras amazonas/se cortaban una teta de un tajo/para poder apoyar mejor/la flecha del arco" ['Las Amazonas'. Poema de Gloria Fuertes en 'El libro de Gloria Fuertes. Antología de Poemas y vida'] UN 8 DE marzo de 1857 un grupo de obreras textiles salió a las calles de Nueva York para protestar por las condiciones laborales en que desarrollaba su...

Grosería

COMO DECÍAMOS ayer, este país nuestro se está rompiendo por las costuras, por aquellos hilos que deberían ser más férreos para poder caminar con la cabeza erguida. No hablo de los problemas sufridos por la crisis económica, eso, con una política liberal nivel 7 u 8 se soluciona en un par de años, para desesperación de los más indefensos, sino que me refiero a la situación...
Homenaxe realizada ás mulleres represaliadas no Teatro Principal, en 2015

Elas, no silencio

DOCE DE novembro. Día para a lembranza, día para a memoria, pero non a memoria artellada dende o laio ou a mágoa, senón dende a memoria afouta da dignidade. Cada ano que se repite esta data lembramos en Pontevedra aos dez fusilados polos sublevados fronte a un goberno legal (déixense de equidistancias) feito que plantexou un enfrontamento fratricida entre veciños que, nesta...

El viento de la frustación

Y El VIENTO del norte nos trajo un Nobel , y con él, el ruido, y también la furia. La del debate que empieza siempre con un ‘"sí, méritos le sobran, pero...’" Hora de los puristas, los poetas de renglón largo incapaces de emocionar como emociona Bob Dylan , y la riña a garrotazos ya está montada. Así somos, minúsculos en nuestras propias miserias que arrastramos como...

Paz

CUANDO ES tan difícil escuchar el clamor de esta palabra en este mundo nuestro tan desquiciado, cualquier iniciativa o evento que la reivindique debería inundar páginas de periódicos, horas de radio y televisión y no cansarnos nunca de pronunciarla para a ver si a alguno se le pega lo que se contiene tras esas tres únicas letras.  El Acuerdo de Paz al que se ha...
Escultura do Monumento á árbore na praza de Barcelos

Debuxos no aire

SE UN ESCULTOR plantexa a súa loita artística dende o baleiro do material, dende a preocupación para converter en formas visibles aquilo que o seu maxín pretende desenvolver dun xeito físico, cando un escultor morre, e máis un escultor que ten unha gran impronta na fisonomía dunha cidade, ese baleiro trasládase a todo o espazo urbano. O pasamento do escultor José Luis...
La Base Naval de Rota está muy presente a lo largo de la novela de Felipe Benítez Reyes.

Un palacio de cristal

Se nos escapa el verano como un puñado de arena entre los dedos. Un gradual irse las horas y lo vivido a lo largo de unas semanas en las que todo es diferente a lo que sucede durante el resto del año. Por estas páginas de verano hemos hecho desfilar diferentes textos que no tenían más pretensiones que las de encerrar un trocito de tiempo, alguna que otra vida y, sobre todo,...
La poesía puede ser una magnífica acompañante en una jornada de playa.

Poesía en la playa

Nos faltaba la poesía en esta serie de verano de textos, nombres y existencias encerradas en un libro recomendado para gestionar el estío. Con el verano ya avanzado y el aire cargado de altas temperaturas, nunca está de más la brisa que concede la poesía. Una de mis manías veraniegas es la de ver qué títulos lee la gente en la playa, qué relatos son aquellos con los que uno...

Juntos

HA SIDO mi acompañante durante gran parte de este verano. Un libro en el medio de otros libros. Textos refrescantes y alborotados que se iban mezclando con otras lecturas. Los autonautas de la cosmopista   se convirtió en un aliviadero entre diferentes relatos más o menos agradecidos, pero el universo Cortázar siempre estaba ahí. En ese texto, el último publicado...
Estampa del interior del pontevedrés ‘Bar Americano’.

Huellas

Érase un bar a un Tallón pegado/érase un Tallón superlativo,/érase un Tallón sayón y escriba"”. Permítaseme la licencia quevedesca adaptada a mi propio interés, pero para hablar de bares y letras encerradas en un libro en este país si por algún esquinal hay que comenzar es por las tascas del Siglo de Oro y por los sonetos burlescos de don Francisco , tantos de ellos...

Meu Pontevedra

"EU non quería morrer alá ¿Sabe, miña nai?" Como nesta lámina que forma parte do ‘ Álbum Nós ’ Castelao tampouco quería morrer alá. Máis morreu. Pero antes dese punto intermedio na súa biografía, extendida como corresponde a súa alongada figura, máis alá da súa morte, Castelao desenvolveu toda unha vida de enormes consecuencias para a conformación dunha identidade...
La sonrisa de Cruyff presidió el Espacio Memorial en el Camp Nou.

Una caja, una voz y un periódico

Tardan en salir las palabras sobre la gente que uno admira o respeta. Sobre esos seres que, aunque distantes en lo físico, parece que siempre te han acompañado como parte de tu itinerario vital. Presencias, desde los más diversos aspectos de la sociedad, que son esenciales para entender ciertos momentos que le dan verdadero sentido a la vida. En el mundo del fútbol mi...
Espectadores en la Ferrería contemplando las consecuencias del incendio del pasado lunes.

El dolor del fuego

"...Del horror de la noche/sólo la noche y tú fuisteis testigo./Más tú ya dieras testimonio/como la simple luz en que la noche/del combatiente oscuro desemboca en tiempo de dolor/testimonio de ti..." [Fragmento de ‘Compañera de hoy’ de José Ángel Valente] Pocas situaciones duelen más que ver arder tu ciudad. Presenciar como las llamas consumen aquello que ha formado...
O autobús promocional da Feira do Cocido de Lalín achegouse a Pontevedra.

Recendo

"Non hai memoria tan precisa, tan vivida e evocadora como a que se recupera a través do olfacto, e vai tan unida ás sensacións que se experimentaron xunto ao olor" [Dolores Redondo, escritora da Triloxía do Baztán] Non lles parece fermosa esta palabra? Recendo, un olor agradable que se incrusta no noso interior, tanto, que en moitas ocasións non é algo pasaxeiro,...
Alejandra Pizarnik se suicidó a los 36 años en 1972.

Fin de poema

" .... Tú lloras debajo del llanto/ tú abres el cofre de tus deseos/ y eres más rica que la noche./ Pero hace tanta soledad/que las palabras se suicidan" . [Fragmento de ‘Hija del viento’ de Alejandra Pizarnik] Hay libros que se sujetan a los dedos como una ventosa. Libros que una vez que los dejas ya leídos crees que formarán parte del olvido, pero de los que...